is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Muurschilderingen Sint-Eligiuskerk
Deze vaststelling is geldig sinds
is deel van de aanduiding als vastgesteld bouwkundig erfgoed Parochiekerk Sint-Eligius
Deze vaststelling is geldig sinds
is deel van de aanduiding als beschermd monument Parochiekerk Sint-Eligius
Deze bescherming is geldig sinds
is deel van de aanduiding als vastgesteld bouwkundig erfgoed Parochiekerk Sint-Eligius
Deze vaststelling was geldig van tot
Muurschilderingen op alle bouwonderdelen van de crypte, die in opstand tot op circa 150 cm bewaard is; 12de eeuw, 13de eeuw, circa 1300.
1. Apsis: onderste zone textielschildering, waarboven friezen met meandermotief op de noordwand, met ranken op de zuidwand; op de twee oostelijke vierpaspijlers: onderaan textielschildering, daarboven rode medaillons met uitgespaarde witte leeuwen; 12de eeuw.
2. Bladranken, bloemen en andere decoratieve motieven op de wanden en in de dagkanten, 13de eeuw.
3. Spaarnis in de zuiderbeuk: twee voorstellingen boven elkaar. Op de onderste laag een dier met tong uit de bek (leeuw?); op de bovenste laag Noli me tangere, circa 1300.
Ontdekking van de crypte in 1970. Ernstige conserveringsproblemen door condensatie.
Auteurs: Bergmans, Anna
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
De muurschildering “Noli me tangere” in de spaarnis in de zuiderbeuk gaat terug op de Italiaanse iconografie van Giotto (Padua, Arena Chapel). Via de Franco-Vlaamse kunst bereikte deze voorstelling in de 14de eeuw onze gewesten. De lineaire uitvoering en de okerkleuren laten een datering van deze schildering in de 14de eeuw toe. De schildering eronder van een monsterachtig dier met de tong uit de muil, sluit door de strenge lineaire uitvoering van de frontale schildering aan bij de romaanse kunst. De expressieve weergave – in vergelijking met gelijkaardige voorstellingen onder andere in de Liber Floridus (Gent, Universiteitsbibliotheek) – laat toe deze muurschildering te dateren in de 12de eeuw. Deze muurschildering is na deze in de kerk van Ename de oudste van het land en dateert uit de periode dat een tak van de familie van Peteghem heer was van Eine.