Modernistisch appartementsgebouw opgetrokken in opdracht van L. Goldmunz, naar een ontwerp door architecten François Dens en Gustaaf Van Meel uit 1936, voltooid in 1937. De bouwheer is vermoedelijk te identificeren met de in Antwerpen geboren diamantair Leopold Goldmuntz (1890-1979), broer van de bekende Romi Goldmuntz, en echtgenoot van Julia Kleinberg (1898-1988). Verdeeld over acht bouwlagen omvat het programma acht flats en een conciërgewoning. Voor de bouw werd een eclectisch burgerhuis uit de late 19de eeuw gesloopt.

Het appartementsgebouw Goldmuntz, dat naar opstand en typologie een sterke verwantschap vertoont met het appartementsgebouw Deneef uit 1938 aan de Maria-Henriëttalei, behoort tot het gemeenschappelijke oeuvre van François Dens en Gustaaf Van Meel. Gedurende een drietal jaar geassocieerd, van begin 1935 tot eind 1937 of begin 1938, betekende de gezamenlijke praktijk voor beiden een kortstondig intermezzo in een zelfstandige loopbaan. Deze was voor Dens dertig jaar en voor de twaalf jaar jongere Van Meel een tiental jaar eerder van start gegaan. Behalve een beperkt aantal eengezinswoningen, villa’s en appartementsgebouwen, waaronder de villa Lecluyse-Langmans aan de Della Faillelaan, tekenden zij samen voor het ontwerp van een zwembad annex schaatsbaan in de Harmoniestraat. Hun realisaties bouwden consequent voort op het zakelijke modernisme, waarnaar de architectuur van beiden in de voorgaande periode geëvolueerd was. Dens die als architect actief was vanaf 1906 tot begin jaren 1950, ontplooide een succesvolle loopbaan in dienst van de burgerij en het bedrijfsleven. Zoals zijn generatiegenoot Alfred Portielje, legde de architect zich vanaf de jaren 1920 in het bijzonder toe op de ontwikkeling van de typologie van het standingvolle appartementsgebouw. Zijn architectuur evolueerde tijdens de jaren 1920 en 1930 in stijl van beaux-arts, over art deco naar een zakelijk modernisme. Van Meel, die na een stage bij de architect Max Winders actief lijkt te zijn geweest van midden jaren 1920 tot zijn overlijden in 1953, liet zich vooral opmerken met modernistische eengezinswoningen en villa’s, naast parochiekerken als de Sint-Jozefskerk te Merksem, en ziekenhuizen als Sint-Augustinus te Wilrijk.

Waar de constructie uit een betonskelet met baksteeninvulling bestaat, kreeg de gevel een parement uit witte natuursteenplaten, met gebruik van blauwe hardsteen voor de pui, en schrijnwerk uit zwart gelakt staal. De twee traveeën brede opstand wordt in hoofdzaak verticaal gemarkeerd door de gestapelde rechthoekige erkers in de rechter travee, bedoeld om de lichtinval en het uitzicht van de appartementen te optimaliseren. Brede raampartijen met doorgetrokken dorpels en vensteromlijstingen, bepalen de horizontale en oppervlaktegeleding. Waar het oorspronkelijke gevelontwerp uitging van een driezijdige erkerpartij met doorlopende raampartijen, werd tijdens de uitvoering geopteerd voor rechthoekige erkers geflankeerd door verlaagde raampartijen. Verdiept portaal met korte luifel, bovenlicht en zijvenstertje in de linker travee. De smeedijzeren inkomdeur en het stalen schrijnwerk van de vensters zijn vernieuwd.

Het gebouw is opgetrokken op een L-vormige plattegrond en omvat één appartement van hoge standing per verdieping. De gemeenschappelijke traphal met lift, oorspropnkelijk van het atelier Ascenseurs E. Thiery, bevindt zich in het verlengde van de inkomhal; de conciërgewoning, de stalling voor kinderwagens met toegangshelling, individuele kelders, de meidenbadkamer en een was- en droogplaats nemen het souterrain in. Volgens de bouwplannen bestaan de appartementen in de voorbouw uit de hal, een L-vormige suite van salon, ontbijtkamer en eetkamer. Deze laatste staat via de office in verbinding met de keuken annex meidenkamer, voorzien van een terras met stortkoker voor huisvuil. In de achterbouw, ontsloten door de langgerekte nachthal met vestiaire, bevinden zich drie slaapkamers waarvan één met stortbad, en twee met een gemeenschappelijke badkamer. Het gelijkvloerse appartement boet aan ruimte in (ontbijtkamer) vanwege de inkomhal.