Burgerhuis in ingehouden art-nouveaustijl in opdracht van de heer Peeters gebouwd door de Naamlooze Maatschappij "Vooruitzicht", naar een ontwerp van architect Jules Hofman uit 1913.

De bouw- en hypotheekmaatschappij "Vooruitzicht" werd opgericht in 1905, en is tot op vandaag als bouwbedrijf en vastgoedpromotor actief in Antwerpen. Veelal in opdracht van particulieren bouwde de maatschappij vóór de Eerste Wereldoorlog talrijke burgerhuizen in de nieuw aangelegde wijken van de stad zoals Zuid, Zurenborg en Jan Van Rijswijcklaan. Vanaf 1909 was Jules Hofman als hoofdarchitect van "Vooruitzicht" verantwoordelijk voor het ontwerp, wat de kwaliteit van de architectuur ten goede kwam. Hij bediende zich daarbij zowel van een sobere interpretatie van de art-nouveaustijl, als van een meer behoudend eclectisch of beaux-arts-idioom.

In de Cuperusstraat realiseerde "Vooruitzicht" tussen 1911 en 1913 vijftien bouwprojecten, goed voor twintig huizen of de helft van het totaal aantal percelen in de straat. Vanwege haar monopolie op het opstarten van bouwwerven vóór het beëindigen van de wegeniswerken, kon zij een drietal projecten van andere aannemers naar zich toe trekken. Eén van de vroegste projecten, drie gekoppelde woningen bestemd voor verkoop, kwam voor eigen rekening tot stand. Dertien individuele klanten, op twee na kopers van gronden in het bezit van “Vooruitzicht”, gaven opdracht voor de overige projecten. Jules Hofman tekende op twee van de overgenomen projecten na alle ontwerpen, waarvan behalve de woning Peeters het ensemble koopwoningen van Vooruitzicht, de woning Joris, de woningen Kunzler en Brünner en de woningen Van Laer tot de best bewaarde behoren. Gebanaliseerd, verbouwd, of gesloopt zijn de woning Hesschentier (nummer 6), de woning Van Ackeren (nummer 12) en de woning Schreiber (nummer 28) uit 1911, de vier gekoppelde woningen Joris (nummers 15-18), de woning Wageneer (nummer 19) en de woning Capponette-Bouvier (nummer 35) uit 1912. Deze huizen behoren tot het latere werk van de architect, die sinds midden jaren 1880 actief was, en omstreeks de eeuwwisseling een belangrijke bijdrage leverde aan de Antwerpse art nouveau, met opmerkelijke panden als "De Zonnebloem" aan de Cogels-Osylei.

Met een gevelbreedte van twee ongelijke traveeën omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een zadeldak. De sobere lijstgevel heeft een parement uit witte Silezische brikken in kruisverband met gebruik van blauwe hardsteen voor de plint, puilijst, lekdrempels, hoekblokken, speklagen en de architraaf van het hoofdgestel. Geleed door de puilijst en het klassieke hoofdgestel met een houten kroonlijst op klossen en tandlijst, legt de compositie de klemtoon op de brede zijtravee. Deze wordt op de eerste verdieping gemarkeerd door een balkon met consoles en smeedijzeren art-nouveau-borstwering. Verder is de opstand opgebouwd uit registers van steekbogige deur- en vensteropeningen. Het houten schrijnwerk van de inkomdeur en de bovenvensters is bewaard, evenals de gietijzeren voetschraper.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis, dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal. Volgens de bouwplannen biedt de begane grond ruimte aan de gebruikelijke enfilade van salon, eetkamer en veranda met bovenlicht, geflankeerd door de keuken met pomphuis en wc in de achterbouw. De bovenverdiepingen omvatten een voor- en achterkamer in het hoofdvolume en één tot twee kamers in de achterbouw. De eerste verdieping met wc en terras was mogelijk bedoeld of alleszins geschikt als huurkwartier. Twee mansardes en een zolder bevinden zich onder het dak.