Meergezinswoning in gematigde art-nouveaustijl in opdracht van kapitein De Huy, naar een ontwerp van Adolphe Mortier uit 1912, opgetrokken in 1913. Het gebouw behoort tot de laatst gekende realisaties van de architect, die in Antwerpen actief was vanaf begin jaren 1880. Waar hij aanvankelijk een conventionele neoclassicistische stijl toepaste, adopteren zijn woningontwerpen tijdens het decennium vóór de Eerste Wereldoorlog invloeden van de art nouveau.

Met een gevelbreedte van twee ongelijke traveeën, omvat de rijwoning een souterrain en vier bouwlagen onder een zadeldak. De lijstgevel heeft een parement uit witte Silezische brikken in kruisverband, doorspekt met witte natuursteen- en zwarte baksteenlagen. Blauwe hardsteen is gebruikt voor de plint, witte natuursteen eveneens voor kordonvormende lekdrempels, hoekblokken, sluitstenen en het balkon. Asymmetrisch van opzet, geleed door de puilijst en kordonvormende lekdrempels, is de opstand opgebouwd uit een inkomrisaliet en een brede venstertravee met rechthoekige lisenen. Deze laatste wordt op de eerste verdieping gemarkeerd door een balkon met consoles en gebuikte gietijzeren borstwering. Het portaal heeft een entablement en een getoogd tweelicht, de rechthoekige vensters hebben een ijzeren latei met rozetten en op de bovenverdiepingen een boogveld met sgrafittopaneel (achter beschermglas, op één na bewaard), een waterlijst met zweepslagmotiefje en een diamantkopsleutel. Een gekorniste houten kroonlijst op consooltjes vormt de gevelbeëindiging. Van het houten schijnwerk is enkel de inkomdeur bewaard; gietijzeren voetschraper.

Het gebouw omvat volgens de bouwplannen een benedenwoning die begane grond en souterrain beslaat, en drie huurkwartieren op de verdiepingen, ontsloten door de zijdelings ingeplante, gemeenschappelijke inkom- en traphal. De plattegrond van de benedenwoning biedt ruimte aan een salon, eetkamer en bureau, met de keuken in het souterrain. De huurkwartieren bestaan uit twee kamers en een keuken met terras.