Burgerhuis in eclectische stijl naar een ontwerp door de architect Louis Hamaide uit 1905. Opdrachtgever was de weduwe J. Minieri, die in 1907 door Hamaide verderop in de Stanleystraat nog een tweede burgerhuis in art-nouveaustijl liet optrekken, samen met een achter aanpalende woning in de Zénobe Grammestraat. Het betreft vermoedelijk Jeanne Wilhelmine Desmalines (°Antwerpen, 1846), in 1869 gehuwd met Michaele Giacomo Salvatore Minieri (°Genua, 1840), die in 1867 vanuit Londen naar Antwerpen geëmigreerd was. Aanvankelijk mecanicien in een constructie-atelier, dreef hij omstreeks 1895 een 'débit de vins, liqueurs et de babacs-cigares' aan de Van Meeterenkaai. Zij hertrouwde in 1909 met de Schotse ingenieur Charles Jackson (°Perth, 1866).

In het bouwblok begrensd door Stanleystraat, Cobdenstraat en Zénobe Grammestraat realiseerde Louis Hamaide tussen 1904 en 1909 in totaal drieëntwintig bouwprojecten, goed voor eenenvijftig huizen. Twee projecten kwamen tot stand voor eigen rekening en een naaste verwante, de overige voor dertien verschillende opdrachtgevers. Met uitzondering van de huizenrij op nummers 1-5 en de hoekpanden met de Zénobe Grammestraat, bebouwde de architect in de Stanleystraat niet minder dan dertig van de achtendertig percelen. Deze huizen, het merendeel in een door de neorenaissance beïnvloede eclectische stijl en een tiental in gematigde art-nouveaustijl, behoren tot zijn rijpe oeuvre. Als architect actief vanaf omstreeks 1880, beantwoordden de vroege ontwerpen van Hamaide overwegend aan het conventionele neoclassicisme. Kort vóór de eeuwwisseling liet hij zich opmerken met de rijk geornamenteerde neorenaissance-architectuur van het hotel Dierckx en het winkelhuis Heye in de Leysstraat. Omstreeks 1905 leverde de architect een bescheiden bijdrage aan de Antwerpse art nouveau, om zijn loopbaan in 1925 stijlvol af te sluiten met de Herbosch Building, een vroeg voorbeeld van art deco.

Met een gevelbreedte van twee ongelijke traveeën, omvat de rijwoning een souterrain en drie bouwlagen onder een zadeldak. De lijstgevel heeft een parement uit geel baksteenmetselwerk in kruisverband, doorspekt met witte baksteen, met gebruik van blauwe hardsteen voor de geprofileerde plint en witte natuursteen voor puilijst en erker, speklagen, lateien, entablementen en onderdorpels. Geleed door de puilijst en asymmetrisch van opzet, legt de compositie de klemtoon het brede zijriasliet. Dit laatste wordt op de eerste verdieping gemarkeerd door een rechthoekige houten erker met consoles, en op de tweede door een (verwijderd) smeedijzeren balkon en een entablement. Verder bestaat de opstand uit registers van rechthoekige muuropeningen, de inkomdeur met entablement, de bovenvensters met waterlijst op imposten. Een klassiek hoofdgestel met houten kroonlijst, in het risaliet op consoles, vormt de gevelbeëindiging. Van het schrijnwerk is enkel de houten inkomdeur met gietijzeren tralie bewaard; behouden smeedijzeren keldertralies en voetschraper.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal. De gebruikelijke enfilade van salon, eetkamer en veranda beslaat de begane grond; de keuken bevindt zich in de achterbouw of het souterrain. In het bouwdossier ontbreken de plattegronden.