Burgerhuis in neoclassicistische stijl, voor eigen rekening gebouwd door de architect Louis Ruyten, naar een ontwerp uit 1885. Van Ruyten werd een beperkt aantal bouwdossiers teruggevonden tussen 1857 en 1893, overwegend voor rijwoningen in conventionele neoclassicistische stijl. De architect lijkt vooral actief te zijn geweest in de buurt van het Sint-Jansplein, waar hijzelf woonde.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning een souterrain en drie bouwlagen onder een zadeldak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met schijnvoegen op de begane grond, rust op een hoge, geprofileerde plint uit blauwe hardsteen. Nadrukkelijk horizontaal geleed door waterlijsten en kordonvormende lekdrempels, legt de compositie de klemtoon op de middenas. Deze wordt op de eerste verdieping gemarkeerd door een rechthoekige erker met pilasters en een palmetfries op voluutconsoles, bekroond door een balkon met postamenten en ijzeren borstwering. Verder is de opstand opgebouwd uit registers van rechthoekige deur- en vensteropeningen, op de bovenverdiepingen in geriemde omlijsting, met panelen of spiegels in de borstwering. Een klassiek hoofdgestel met houten kroonlijst op klossen, voluutconsoles en tandlijst, vormt de gevelbeëindiging. Smeedijzeren traliewerk, gietijzeren voetschraper, en behouden houten deurlatei; verder vernieuwd schrijnwerk.

De woning beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal. In het bouwdossier ontbreken de plattegronden.