Neoclassicistisch burgerhuis, in 1888 ontworpen door Emile Wauters voor de Naamlooze Maatschappij voor het Bouwen van Burgershuizen in het Oostkwartier. De woning was de meest rechtse van een eenheidsbebouwing van vijf gelijkaardige woningen; de andere (25-31) zijn afgebroken.

De Naamlooze Maatschappij voor het bouwen van Burgershuizen in het Oostkwartier was een bouwmaatschappij die werd opgericht voor de ontwikkeling van de wijk Zurenborg tot een mooie, aangename wijk voor de betere middenklasse. Daarvoor gingen ze in zee met tal van architecten die in hun opdracht talrijke huizenrijen bouwen in neoclassicisme, vaak met accenten in neo-Vlaamserenaissance-stijl. Emile Wauters was binnen deze samenwerkingsverbanden een van de meest actieve bouwmeesters, hoewel hij zelf niet in Zurenborg ging wonen. Hij werd tevens vanaf 1886 aandeelhouder van de maatschappij. In zijn oeuvrelijst staan voorbeelden van burgerhuizen in alle gangbare neostijlen van die tijd. Hier kiest hij voor het neoclassicisme, de stijl die het meest populair is bij het burgerlijke publiek van die tijd. Woningen in deze stijl van drie traveeën en twee tot drie bouwlagen vormen de standaard burgerwoning uit deze periode en zijn daarenboven de architecturale basisbouwstenen van Zurenborg.

De woning telt drie traveeën en twee bouwlagen onder leien mansardedak met centraal (gewijzigd) dakvenster en twee oeils-de-boeuf. Neoclassicistische lijstgevel met de standaard kenmerken: bepleisterd parement, hardstenen plint, houten kroonlijst op consoles met aflijnende tandfries. Accent op de centrale travee door balkon met ijzeren leuning en risaliterende werking op de verdieping. Imitatievoegen op de begane grond waarin rechthoekige deur en vensters. Bovenvensters eveneens rechthoekig, in geprofileerde lijsten met oren en voorzien van balkon of ijzeren borstwering. Schrijnwerk is bewaard: T-ramen en dubbele deur, deels beglaasd en betralied. In de plint, rechthoekige keldervensters van het souterrain, met diefijzers; links van de deur een voetenschraper.