Het bakstenen polderhuis van één bouwlaag en drie traveeën is opgetrokken omstreeks 1891 voor de familie De Bie (herbergier Petrus Jacobus), naar wie ook de aangelegen straat genoemd is. In 1897 is de tegen het Biestraatje gelegen achterbouw uitgebreid als werkhuis, en is achterin het perceel ook een landgebouw toegevoegd.

Omstreeks 1905 is de bakstenen voorgevel aan de Solftplaats opgefrist of vernieuwd, waarbij in de rollagen boven de getoogde openingen het metselwerk afwisselend geel en rood bijgekleurd is. Daarbij zijn de mogelijk nog 19de-eeuwse blauwe hardstenen deuromlijsting, dorpels en het houten deurschrijnwerk behouden of hergebruikt. De gevel met knipvoegen heeft een cementpleisteren plint, waarboven een zadeldak met vervangen dakpannen (nok evenwijdig aan de Solftplaats). Het schrijnwerk (venster- en deurschrijnwerk, luiken met beslag) is gaaf bewaard. De cementpleister met schijnvoegen tegen de ziigevel(s) is verwijderd en de gevels zijn heropgevoegd. In de omhaagde voortuin bevindt zich een tegelpad in blauwe en ivoorkleurige tegels in dambordpatroon.

Langsheen het Biestraatje zijn twee bijgebouwen bewaard die in verschillende fasen uitgebreid werden (zie bouwnaden in het metselwerk), en waartussen een bakstenen tuinmuur met ezelsrug. De bakstenen constructies hebben een zadeldak met mechanische of Boomse pannen (nok evenwijdig aan het Biestraatje). De tegen het woonhuis aangebouwde dwarsbouw heeft in de getrapte voorgevel een afzonderlijke toegang met groen geschilderd houten deurpaneel, dat nog zijn oorspronkelijke metalen deurkruk heeft. De ankers in het achterin gelegen werkhuis hebben met Andreaskruis versierde spieën.