De vrijstaande boerenwoning klimt in kern zeker op tot 1819, maar is nog niet weergegeven op de kaart van Ferraris (1771-1778). Omstreeks 1825 is het perceel in bezit van de familie van Delft.

De gekoppelde dubbelwoonst heeft een gespiegelde gevelindeling en bestaat uit één bouwlaag waarboven een zadeldak (nok evenwijdig aan de straat). Het linkse huisje heeft een bijkomende travee onder hetzelfde dak, tegen het rechtse huisje is een lager volume waarboven een zadeldak met Boomse pannen aangebouwd. De oorspronkelijke centrale opening in de straatgevel van dit volume is gedicht.

De wit geschilderde bakstenen gevel heeft een gezwarte plint en vensteropeningen met blauwe hardstenen omlijsting, zoals elders in de gevel bijkomend ontlast door een licht getoogde rollaag met knipvoegen. Het vensterschrijnwerk is, behoudens de luiken, recent vervangen naar bestaand model. Hoewel de gevel vernieuwd is, is de oude kern nog leesbaar in het dubbele muuranker ter hoogte van de westelijke zijgevel. De dakpannen zijn na 1991 vervangen.

Het perceel is ten westen van de straat gescheiden met een bepleisterde bakstenen muur; aan oostzijde zijn taxushagen geplant. Hierin bevindt zich de toegang tot de achtergelegen schuur, die kadastraal slechts in 1983 ingetekend is- maar in kern duidelijk opklimt tot de 19de of het eerste kwart van de 20ste eeuw. De schuur heeft een zadeldak waarop nog de Boomse pannen, en is toegankelijk langs verschillende poorttoegangen. Het baksteenmetselwerk en de ontlastingen van de openingen zijn homogeen aan dat van de voorgevel van het woonhuis aan de straat.