Verkaveling met een 250-tal woningen, tussen 1973 en 1975 opgetrokken door de sociale huisvestingsmaatschappij Interbrugse Maatschappij voor de Huisvesting naar ontwerp van onder andere Raymond Huyghebaert en Remy Van der Looven, Albert Mas en Eugène Vanassche.

Bouwgeschiedenis en situering

Aan de zuidkant van de Groenestraat startte in 1969 de verkaveling voor de wijk De Linde die zich heden uitstrekt tot aan de Dokter Adriaensstraat. Tussen 1973 en 1975 werd in deze wijk een 250-tal woningen opgetrokken door de sociale huisvestingsmaatschappij Interbrugse Maatschappij voor de Huisvesting. Ontwerpers waren Raymond Huyghebaert en Remy Van der Looven (81 woningen), Albert Mas (86 woningen) en Eugène Vanassche (89 woningen).

Typering en beschrijving

Doorsnee verkaveling uit de jaren zeventig met een aantal heel typische woningen, zoals het ontwerp van Raymond Huyghebaert en Remy Van der Looven (onder andere aan de Schattingbeekstraat 2-36 en Lindestraat 10-26) dat in heel wat wijken van de Interbrugse maatschappij voor de Huisvesting werd opgetrokken. Kenmerkend voor deze huizenrijen zijn de platte daken, de combinatie van baksteen en decoratieve betonpanelen, en de trapsgewijze volumetrie met centraal bel-etagewoningen van drie bouwlagen, aan weerszijden gezinswoningen van twee bouwlagen en op de hoeken bejaardenwoningen van één bouwlaag.

Eerder uitzonderlijk qua vormgeving zijn de huizen naar ontwerp van Eugène Vanassche aan de Lindestraat 2-8, 1-67 (en de Groenestraat 72-82), met hun platte daken, getrapte bakstenen volumewerking, half verzonken garages en splitlevel planindeling.

Evaluatie

Deze twee bouwfasen werden geselecteerd omwille van hun architecturale waarde, de huizen aan de Schattingbeekstraat 2-36 en Lindestraat 10-26 als representatieve voorbeelden van de sociale huisvesting uit de tweede helft van de jaren zeventig, die aan de Lindestraat 2-8, 1-67 juist omwille van hun eerder zeldzame, uitgesproken vormgeving. De combinatie van beide contemporaine gehelen (representatief en zeldzaam) verhoogt hun contextwaarde. Bepalend voor de erfgoedwaarde is het silhouet, de volumewerking, de gevelcompositie en de materialiteit van de gebouwen.