Verkaveling met 32 sociale woningen voor mijnwerkers naar plannen van architect Alfred Dirix, gerealiseerd van 1964 tot 1966 door de sociale huisvestingsmaatschappij Kantonnale Bouwmaatschappij van Beringen voor Huisvesting met financiële steun van de EGKS.

Bouwgeschiedenis

Van 1964 tot 1966 realiseerde de sociale huisvestingsmaatschappij Kantonnale Bouwmaatschappij van Beringen voor Huisvesting een verkaveling met 32 sociale woningen naar plannen van architect Alfred (Freddy) Dirix uit 1963. De grond werd gekocht van de NV Kolenmijnen van Beringen en het project werd financieel ondersteund door de EGKS (Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal), die vanaf de jaren vijftig een programma invoerde dat inspeelde op de woonbehoeften van staalarbeiders en mijnwerkers.

Typering en beschrijving

Zestien tweewoonsten zijn diep op het perceel ingeplant met open (begraasde) voortuinen. Sobere architectuur van twee bouwlagen onder een zadeldak van rode pannen. De gevels zijn witgeschilderd met uitzondering van enkele verticale vlakken aan de zijgevel en de gevelvlakken van de venstertraveeën, waardoor een verticale ritmering van witte en donkere vlakken ontstaat. Een brede (betonnen) plint en luifels boven de voordeur zorgen voor een horizontaal accent. De woningen bestaan uit twee types: woningen met voordeur in de voorgevel voor vijf personen met onderaan een open salon-eetplaats en achteraan een kleine keuken, inpandige WC en van buitenaf toegankelijke bergplaats, boven een badkamer en twee grote en één kleine slaapkamer. Daarnaast zijn er woningen voor zes personen met voordeur in de zijgevel, vooraan een open salon-eetplaats, centraal een hall en trap, en achteraan een keuken en een van buitenaf toegankelijke bergplaats. Boven bevinden zich twee grote en twee kleine slaapkamers en een badkamer. Aanvankelijk waren centraal zestien gegroepeerde garages voorzien maar uiteindelijk werd er voor gekozen om elk huis een eigen garage te geven.

Evaluatie

Architecturale waarde omwille van de vrij strakke, moderne vormgeving die tot uiting komt in de homogene architecturale volumes, het silhouet en materiaalgebruik. Verder heeft de wijk een historische waarde omwille van de tussenkomst van de EGKS. Ook op contextwaarde scoort dit geheel hoog, onder andere door de vlakbij gelegen steenkoolmijn. Bepalende erfgoedelementen zijn de architecturale homogeniteit, schaal, silhouet, verticale gevelordonnantie, coloriet en materialiteit.