Brede oostelijke toegangsdreef tot het kasteel de Jonghe beplant met zomereiken, vertrekkend vanaf de N50 steenweg Brugge-Kortrijk of Bruggesteenweg. Aan dit vertrekpunt, tevens grensscheiding tussen Ardooie en Meulebeke, bevindt zich ook de beukengroep met calvariekruis. Voorbij het kasteel en de bijhorende spiegelvijver zet de brede dreefstructuur zich door in een westelijke toegangsdreef, beplant met bruine beuken, tot aan de Veldkaaistraat waar deze dreef uitgeeft op de Veldhofstede, een voormalige pachthoeve van het kasteel de Jonghe.

Het basis-drevenpatroon is omstreeks 1777-1781 ontstaan bij de bouw van een classicistisch kasteel in opdracht van Theodore-Jean de Jonghe (1747-1828). Het kruisvormige patroon met loodrechte assen dat rond het kasteeldomein werd uitgetekend, combineerde zowel ornamentele als meer utilitaire doeleinden. Na verbouwingswerken aan het kasteel in 1876 door Fernand de Jonghe d'Ardoye (1850-1925) bleef het basis-drevenpatroon gerespecteerd. Ondanks oorlogsvernielingen tijdens de Eerste Wereldoorlog bleef de oostelijke toegangsdreef op stam bewaard. Omstreeks de jaren 1970 tastte een gedeeltelijke verkaveling ter hoogte van de Sneppewijk of Sint-Antoniuswijk de context van de eikendreef aan.

Rekening houdend met recente gegevens, bekomen uit stamboringen, bereiken de oudste zomereiken in de oostelijke toegangsdreef een leeftijd van circa 140 jaar. Dit correspondeert met de periode rond de verbouwingscampagne van het kasteel (1876). De dreef is aangeplant in een traditioneel quinconce- of dobbelsteensverband. De afstand tussen de plantrijen bedraagt 5 m, de gemiddelde plantafstand in de rijen bedraagt 9 m. Er komen 4 ingeboete posities voor met beuk en 1 met populier. In de dreef zijn een drietal fragmenten van vroegere afsluitingspalen in natuursteen bewaard, een enkele met restanten van een ketting.