Dit ensemble van twee burgerhuizen in cottagestijl vormt de blikvanger van de Venneborglaan en is tevens één van de meest opvallende ontwerpen in de hele Venneborgwijk. De Berchemse architect Emiel Janssens tekende het ontwerp in 1928 voor A.G. Keirsebilik, een inwoner van Merksem, met adres Deuzeldstraat nummer 5.

Van de in Berchem gevestigde architect Emiel Janssens kennen we een aantal ontwerpen in diverse bouwstijlen van ruime burgerhuizen en appartementen, allemaal uit het interbellum. In de Venneborglaan tekende hij in 1925 de naastgelegen woning op nummer 4, in een minder uitgesproken vorm van de cottagestijl als het ensemble op nummer 6-8. In 1932 ontwierp hij nog een derde opvallend burgerhuis in de straat, op nummer 132, in een bouwstijl die aansluit bij de Amsterdamse School.

Het ensemble bestaat uit twee identieke, tegenover elkaar gespiegelde burgerhuizen van twee traveeën en twee en een halve bouwlagen onder leien bedaking (voorbouw onder een combinatie van schild- en zadeldak, achterbouw onder plat dak). Hoewel ontworpen als rijwoningen, is de linker woning half vrijstaand, met een blinde rode bakstenen wachtgevel. Net als alle woningen in het oudste, zuidelijke gedeelte van de Venneborglaan hebben de woningen een voortuin, oorspronkelijk afgebakend door een bij de architectuur van de woningen passend muurtje. Achter de woningen, beboomde tuinen.

De woningen zijn opgetrokken in rode baksteen, met rijk gebruik van natuursteen en hout. De centrale, brede venstertraveeën trekken de aandacht door het gebruik van pseudo-vakwerk in de hoge geveltoppen. De twee brede op elkaar aansluitende houten erkers hebben een bakstenen basis met natuurstenen negkettingen en zijn deels met leien afgedekt.

De smalle deurtraveeën zijn uitgewerkt in een combinatie van rode baksteen en witte natuursteen voor negkettingen en voor de omlijsting van de tudorbogige portiek. Houten deur met beglaasd gedeelte dat door smeedijzerwerk is betralied, luifel en bovenlicht boven de portiek, rechthoekig venster op de eerste verdieping en een tweezijdige houten erker op de zolderverdieping.

Voor de plattegrond koos Janssens de traditionele enkelhuisindeling, die de stadswoning in de 19de eeuw domineerde en die heel lang in de 20ste eeuw doorleefde. In de brede venstertraveeën de duidelijk herkenbare enfilade van drie kamers: aan straatzijde het salon, aan tuinzijde de eetkamer en tussenin een grote gevelbrede hal die met tussendeuren toegang geeft tot beide kamers. In de smalle deurtravee een portiek met inkomhal leidend naar een gang met trappenhuis, die centraal in de woning verbreedt tot een grote hal. Achter het trappenhuis bevindt zich de keuken met aansluitend het pomphuis. Op de eerste verdieping werden drie slaapkamers, een wc en een badkamer getekend; de kamer aan tuinzijde met terras. De zolderverdieping ten slotte herbergt nog eens vier grote kamers.

Het opvallende en verfijnde houtwerk van daklijst, erkers, vakwerk en zoldervenster, met gedraaide tussenstijlen en kleine houten roedeverdeling aan erkers en zoldervensters en de overkragende bovenverdiepingen met pseudo-vakwerk zijn duidelijke vormelementen van de cottagestijl, verwijzend naar de traditionele Normandische woningbouw. Het is de meest zuivere toepassing van deze bouwstijl die we terugvinden in de Venneborgwijk en één van de meest verfijnde ontwerpen van architect Emiel Janssens.