Burgerhuis in art-decostijl, in 1932 ontworpen door de Borgerhoutse bouwkundige Fr. Cannoot voor Ch. Van Deun, die al in de buurt woonde, in de Plankenbergstraat 166. Cannoot signeerde de woning op de erker.

Uit het oeuvre van architect Cannoot kennen we een aantal burgerhuizen uit het interbellum, doorgaans eengezinswoningen gelegen in Borgerhout en Berchem. Hij kiest voor vrij eenvoudige gevels, en zowel voor het modernisme als voor de art deco.

De woning sluit perfect aan bij de andere bebouwing in het oudere, zuidelijke deel van de straat, bestaande uit burgerhuizen met verzorgde art-deco-, cottage- of modernistische bakstenen gevels met verzorgde voortuin. De voortuin is omheind met het originele tuinhek, mee ontworpen door Cannoot en uitgevoerd zoals de tekening in het bouwdossier: tussen bakstenen pijlers is een hekwerk in smeedijzer gevat, met een sobere art-decolijnvoering. De huizenrij van nummers 1 tot 25 waar deze woning deel van uitmaakt, vormt binnen de straat een zeer gaaf, homogeen ensemble waarin overwegend de cottagestijl vertegenwoordigd is. Deze woning vormt een sterk, gaaf bewaard onderdeel van dit ensemble.

De woning telt twee traveeën en drie bouwlagen onder een plat dak, waarbij de bovenverdieping als mansardeverdieping is uitgewerkt, met een met leien bedekt dakschild. De lijstgevel heeft een parement van geelbruine baksteen op lage hardstenen plint, gecombineerd met witte natuursteen voor de muurdammen tussen de vensters in de erker, bekroning van het dakvenster en de verticale banden in de deurtravee. De brede venstertravee is uitgewerkt als risaliet, met een twee verdiepingen hoge driezijdige erker bekroond door het zoldervenster. In de smalle deurtravee vinden we op de begane grond het portaal met deur en zijlicht onder luifel en getrapt bovenlicht; op de verdieping een eenvoudig rechthoekig venster, boven de kroonlijst een dakvenster.

De art-decostijl laat zich aflezen in de verzorgde geveldetaillering. In het metselwerk worden een horizontaal en een verticaal metselverband gecombineerd tot een levendig geheel. De doorlopende erker is bekroond door een smeedijzeren hekwerk met een geometrische belijning die herhaald wordt in het tuinhek. Centraal op de erker een geometrisch decoratief motief in zuivere art-decostijl. Noemenswaardig bij deze woning is de gave bewaring van de houten deur en de ramen in art-decostijl. De eiken voordeur is glanzend vernist en heeft een met sierlijk smeedwerk en glas in lood versierd raampje. Het zijlicht is eveneens betralied en met glas in lood ingevuld. De ramen van gelijkvloers en eerste verdieping zijn gevuld met glas in lood met veelkleurige art-decomotieven in de bovenlichten. Vensters op de mansarde met houten kleinroedeverdeling.

Voor de plattegrond koos architect Cannooit de traditionele enkelhuisindeling, die de stadswoning in de 19de eeuw domineerde en die heel lang in de 20ste eeuw doorleefde. De plattegrond in het bouwdossier toont ons de intentie om de woning in twee eenheden op te splitsen, hoewel in de bouwaanvraag duidelijk van een "burgerhuis" spreekt. Op de eerste verdieping werd een eigen keuken en badkamer voorzien, zodat deze bouwlaag apart kon verhuurd worden. Gelijkvloers en zolderverdieping vormen samen ook één wooneenheid, met keuken beneden en badkamer boven.

In de brede venstertravee de duidelijk herkenbare enfilade van drie kamers op het gelijkvloers: aan straatzijde het salon, daarachter de gevelbrede eetkamer en aan tuinzijde de met glas overdekte "koer" of veranda met daarnaast de keuken. In de smalle deurtravee een portiek met inkomhal en trappenhuis. Op de eerste verdieping werden twee kamers voorzien, een badkamer voor het trappenhuis aan straatkant, en de keuken aan tuinzijde. De zolderverdieping ten slotte herbergt de slaapkamers en de badkamer voor het benedenhuis. Het is niet duidelijk of deze woning door twee gezinnen werd bewoond, of meteen het huidige gebruik als eengezinswoning kreeg.