De sociale woningen aan het Breemputhof werden vanaf 1972 in opdracht van de Inter-Vilvoordse Maatschappij voor Huisvesting ontworpen door architect Sylvain De Wachter en in 1974-1975 gerealiseerd door aannemer Marcel Smets. Het geheel omvat 64 eenheden specifiek bedoeld voor bejaarden, verdeeld over vier, met elkaar verbonden complexen. De woningen kennen thans nog steeds dit gebruik, maar ondergingen vanaf 2004 een ingrijpende totaalrenovatie ontworpen door Architectuurstudio De Wachter en uitgevoerd door aannemer Renotec.

Historiek

Vanuit een urgente nood aan aangepaste huisvesting voor ‘de ouden van dagen’, werd door de toenmalige huisvestingsmaatschappij Vilvoordse Haard in 1970 een studie voor zestig woningen uitgevoerd. De maatschappij besliste om deze te realiseren aansluitend bij de uitgebouwde wijk Kassei om een gevoel van afzondering te vermijden. Ook werd de realisatie van bejaardenwoningen beschouwd als de voltooiing van deze wijk. Vanaf een voorontwerp uit 1972 werden er 64 eenheden gepland, waarvan twee aangepast aan personen met een handicap. Dit zou aangevuld worden met een dienstgebouw met appartement voor een bejaardenhelpster. Aangezien de financiering van de bouw van het dienstgebouw en bijhorend appartement een probleem vormde, werden beide voorzien in het complex zelf. De oppervlakte van twee appartementen werd daardoor benut als dienstencentrum.

Inplanting en architectuur

De vier bouwblokken met bejaardenwoningen zijn loodrecht ingeplant op een diagonale as, die vormgegeven is als een loopbrug vanaf de Memlingstraat. Het hoogteverschil met de Breemputstraat wordt opgevangen via een open trappenpartij tot de passerelle. Alle woningen zijn van hieruit makkelijk toegankelijk via niveaus en hellende paden. De circulatieassen bezitten een grote mogelijkheid tot sociaal contact en zijn aangepast aan de specifieke doelgroep. Een aangenaam, lichtrijk gevoel binnen de volumes ontstaat door de aanwezigheid van lichtspleten onder het verhoogde dak. De schikking van de volumes zorgt voor een efficiënt gebruik van de open ruimte, met een groenaanleg die werd meegenomen in het ontwerp. De buitenruimte is opgevat als een eengemaakte, collectieve ruimte met een groot sociaal potentieel. Het karakter wordt versterkt door de toegankelijkheid van de wijk, die volledig gericht is op voetgangers. Een belangrijk aandachtspunt binnen het ontwerp van zowel de publieke als private delen was een makkelijk onderhoud door de bewoners.

Rationeel ontworpen, strakke bouwvolumes van twee bouwlagen onder platte daken. In- en uitsprongen en betonnen balkons op de bovenverdieping markeren de gevels. Elk volume wordt in twee gedeeld door een centrale, hoger oplopende middenpartij, die een open circulatieas vormt tot de verschillende woningen. De gevels worden regelmatig geopend met rechthoekige vensters.

Tussen 2004 en 2014 werd het geheel omwille van betonrot grondig gerenoveerd. Het karakter van de volumes is hierdoor sterk gewijzigd. De in beton en baksteen uitgevoerde gevels werden beschilderd. Ook het schrijnwerk en de circulatieassen kregen een nieuwe afwerkingslaag. De betonnen circulatiepartijen met hun daken, trappen en passerelles werden volledig vernieuwd. Ook het toenmalige dienstencentrum werd terug omgevormd tot twee verhuurbare appartementen.

Elk volume omvat zestien woningen, onderverdeeld in twee vleugels en over twee bouwlagen. Volgens de bouwplannen omvat elke bouwlaag per volume zo acht compacte appartementen met een identiek grondplan. De woningen zijn comfortabel ingericht. De leefruimte en keuken zijn ontworpen volgens een open plan en voorzien van voldoende lichtinval en een balkon of toegang tot de collectieve buitenruimte. Elk appartement bezit daarnaast een badkamer, één slaapkamer en een bergruimte.

Evaluatie

Aangezien het architecturale karakter van de wijk reeds sterk werd aangepast bij recente renovatiewerken, dient vooral de stedenbouwkundige en sociale waarde van het ontwerp benadrukt te worden. De wijk kenmerkt zich door de specifieke schikking van volumes en een weloverwogen toegankelijkheid. Ontworpen voor bejaarden en personen met een handicap, bieden de woningen thans nog steeds een aangepast wonen voor deze bevolkingsgroepen. Ook het karakter van de collectieve groenzone, volledig gewijd aan voetgangers, is bewaard.