De pastorie van de Sint-Amandusparochie te Borchtlombeek (Roosdaal) is een neoclassicistisch gebouw uit 1830 met bijhorende tuin.

Historiek

Vanaf 1162 vormde Borchtlombeek, samen met de gehuchten Kattem en Eigendom een zelfstandige parochie. De pastoor van Borchtlombeek die ook het aangrenzende Strijtem bediende verbleef in een pastorie op de grens van beide parochies, in de Kloosterstraat ter hoogte van de Voetbeek. Pas in 1830 kreeg Borchtlombeek een eigen pastorie, gebouwd op enige afstand ten noordoosten van de kerk en volgens de Poppkaart (circa 1860) ermee verbonden door een nu gesupprimeerde voetweg.

Beschrijving

De pastorie is opgevat als een vijf traveeën breed dubbelhuis, opgetrokken in baksteen met twee bouwlagen en een door een cordonlijst en beluikte langgerekte muuropeningen belijnde mezzanino, het geheel afgedekt met een schilddak (kunstleien) met geprofileerde houten bakgoot.

De symmetrisch-evenwichtige ordonnantie van de identieke voor- en achtergevel wordt bepaald door een centrale, rechthoekige deur met bovenlicht in een vlakke hardstenen omlijsting en een dubbel register van hoge rechthoekige vensters voorzien van hardstenen dorpels. De keldergaten verwijzen naar de overwelfde kelders met hardstenen en rode tegelvloer in gebakken aarde. De op één venster na blinde zijgevels worden geflankeerd door eenlaagse bijgebouwen onder een pannen lessenaarsdak.

De sobere neoclassicistische vormgeving vertaalt zich ook in het interieur met brede dwarsgang en ingekaste houten wenteltrap: stucplafonds met eenvoudig lijstwerk en centraal rosas, enkele en dubbele paneeldeuren, marmeren schouwen. De dakstructuur met twee centrale en twee hoekspanten vergaard met toognagels en metalen bouten en voorzien van ontdubbelde trekbalken illustreert een overgangstype. De achterliggende tuin bestaat voornamelijk uit grasveld.