Driegevelvilla in regionalistische stijl, in 1931 gebouwd in opdracht van Jan Frans Mertens-Mansaert, in het kadaster geregistreerd als bediende. De documenten zijn uit het betreffende bouwdossier in het stadsarchief verdwenen, waardoor we de architect van deze woning niet kennen.

Woning met tot oprit omgevormde voortuin en een grote achterbouw die bijna de volledige tuin inneemt. De woning telt twee traveeën en twee bouwlagen onder een hoog leien schilddak, dat verlevendigd wordt door vijf dakkapellen in de voorgevel, en een groot dakvenster tussen twee hoge bakstenen schoorstenen in de zijgevel. De rode bakstenen gevels met steunberen, zichtbare schoorsteenschachten, met natuurstenen omlijste vensteropeningen, een erker met op de volkskunst gebaseerde motieven en speklagen, zijn net als de bedaking elementen die de regionalistische architectuur typeren.

In de voorgevel rechts zit de voordeur, rechthoekig in witte natuurstenen omlijsting met zware sluitsteen. Links ervan een zijlicht in gelijkaardige omlijsting. De driezijdige erker in de rechtertravee domineert de voorgevel, met als opvallend element de zware natuurstenen leuning van het balkon op de erker. Op de verdieping een klein segmentboogvenster boven de deur en een groot korfbogig deurvenster boven de erker. De zijgevel is met uitzondering van vier vrij kleine, met natuursteen omlijste vensters, vrij gesloten. De zichtbare schoorsteenkanalen, in uitspringend metselwerk en doorlopend tot ver boven het dak, zijn belangrijke stilistische elementen in het ontwerp. Overal is het originele schrijnwerk vervangen.

Door het ontbreken van de archiefdocumenten kennen we de plattegrond van de woning niet. Afgaande op de indeling van de gevels, is hier een enkelhuisindeling toegepast, een standaard systeem dat in de 19de eeuw werd uitgedacht voor de stedelijke rijwoning. Basiselementen zijn de gang met trappenhuis in de smalle deurtravee en de brede venstertravee die ruimte biedt aan twee tot drie woonruimtes die in enfilade in elkaar overlopen.