Driegevelvilla in kleurrijke modernistische stijl, in 1938 getekend door de lokale architect J.F. René Bossaerts voor Louis Heyns, die op dat moment iets verderop woonde op de Turnhoutsebaan 279.

De architectuur die van Bossaerts gekend is, is eerder conformistisch. Echter, in deze woning toont hij zich ook mee met het toen eigentijdse modernisme, een stijl die op de Turnhoutsebaan in Deurne met een paar kwalitatieve voorbeelden is vertegenwoordigd.

De grote, naar achter ver uitgebouwde woning staat half vrijstaand in een grote, twee percelen brede tuin met voortuin waarin een deel van de originele afsluiting is bewaard. De woning telt twee traveeën en twee bouwlagen op souterrain met garage. De hoofdbouw is gevat onder een hoog schilddak; de grote achterbouw onder platte bedaking.

De villa heeft uitgesproken modernistische stijlkernmerken. De vlakke gele bakstenen lijstgevels op lage hardstenen plint zijn sober en horizontaliserend ingedeeld, geopend met vensterregister en patrijspoortvensters. In de voorgevel domineren de horizontale lijnen van de kroonlijst, van de doorlopende boven- en onderdorpels van de vensterregisters boven, en van de luifel die zowel het benedenvenster als het portaal omspant. Het rechthoekige portaal op de verhoogde begane grond bereik je via zes witte natuurstenen treden. De houten voordeur heeft bewaard houten schrijnwerk met rond ruitje en smeedijzeren tralies in modernistische stijl. Betraliede zij- en bovenlichten vormen een fraaie omlijsting rondom de deur, op hoge hardstenen sokkels. Een natuurstenen, geribd muurveld links van het portaal, werkt het geheel af. De luifel boven het portaal steunt op een ronde zuil, zwart betegeld met gouden accenten, een element dat herhaald wordt in de rechter zijtravee, waarboven de luifel verder loopt. Ernaast, een muurveld van groene tegels. Dezelfde horizontaliserende werking op de verdieping, waar de twee bovenvensters als één register zijn uitgewerkt. Contrasterend met de horizontale belijning, is de venstertravee die als één grote doorlopende, verticale erker werd uitgewerkt. Onder de erker zit de vernieuwde rechthoekige garagepoort.

Lange zijgevel, in totaal vijf traveeën van twee bouwlagen en twee lage traveeën tellend. De zijgevel van het hoofdvolume onder schilddak is vrij gesloten: portaal en bovenvenster lopen om de hoek verder en twee smalle vierlichten op de tussenverdiepingen verlichten de traphal. In de achterbouw, samengesteld uit een gedeelte van twee bouwlagen en een laag stuk achteraan, allemaal onder platte bedaking, zitten grote rechthoekige keukenvensters en zeven betraliede patrijspoortvensters, die de plaats van de twee wc’s aanduiden. De half ondergrondse kelder is verlicht door brede keldergaten.

De woning heeft een erg langgerekte plattegrond, met een indeling die geen gebruik maakt van de half vrijstaande positie van het pand. Met de toegang vooraan, neemt de architect de klassieke enkelhuisplattegrond, ontwikkeld in de 19de eeuw voor de stedelijke rijwoning, helemaal over. In de smallere deurtravee is achter de inkomhal het trappenhuis gelegen, voorzien van hal met gastentoilet, van waaruit ook het achterliggende bureel te bereiken is. In het verlengde van de gang, in de lagere achterbouw, is de klassieke plek voor de keuken, hier uitkomend op een klein terras met buitentoilet. De brede venstertravee biedt ruimte aan een enfilade van salon en eetkamer, met aansluitend een veranda en een groot overdekt terras naast de keuken. De twee verhoogde terrassen leiden met hardstenen trappen naar de tuin. In de kelder is vooraan een ruime garage voorzien. Verder zijn er wijn-, kolen- en provisiekelders en een ruimte voor de verwarmingsketel. Achteraan, onder de keuken op het gelijkvloers, voorziet het plan een kookkelder, waaruit we kunnen afleiden dat dit gezin dienstpersoneel in huis had. Op de eerste verdieping zijn drie slaapkamers, een toilet op het bordes en een badkamer boven de inkomhal. Op zolder was de meidenkamer voorzien, een extra slaapkamer en een biljartzaal.