Stuivekenskerke is vandaag een landelijk dorp met zeer verspreide hoevebouw en drie kleine bewoningskernen. De huidige dorpskern met de Sint-Petruskerk, de pastorie, een voormalig schoolgebouw, een herberg en een aantal woningen ligt circa 800 m ten westen van de IJzer. Deze dorpskern wordt doorgaans aangeduid als Nieuw-Stuivekenskerke, vermits deze zich circa 1870 ontwikkelde rond de pas gebouwde Sint-Petruskerk op zo'n twee km ten noorden van de oorspronkelijke dorpskern.

Een tweede kleine bewoningskern van een aantal woningen en een hoeve situeert zich in het meest zuidoostelijke puntje: het gehucht Oud-Stuivekenskerke herinnert aan de dorpskern van vóór 1870.

Tot slot is er nog het gehucht Tervate (eerste vermelding in 1219) dat op de linkeroever voor de grote bocht van de IJzer is gesitueerd.

Gelegen in het grachtenrijke poldergebied vormt Nieuw-Stuivekenskerke een echt kerkdorp met naast de imposante gebouwen van kerk en pastorie slechts enkele gebouwen in de dorpskern. Nieuw-Stuivekenskerke vormt een klein dorp dat sinds de jaren 1920 nauwelijks gegroeid is. De dorpskom wordt gemarkeerd door de geelbakstenen Sint-Petruskerk met imposante westtoren en omgevend ommuurd kerkhof met bewaarde graftekens, en de pastorie. Aan de noordelijke rand van het kerkhof is een laag vergaderzaaltje onder leien zadeldak opgetrokken.