De witte paardenkastanje maakt deel uit van een bomengroep bij een verdwenen hoeve.

De witte paardenkastanje (Aesculus hippocastanum) bevindt zich, samen met een zomerlinde (Tilia platyphyllos) en een moerascipres (Taxodium), langs de Meersstraat nabij het kruispunt met de Muilemlaan te Sint-Katharina-Lombeek. Op het moment van de bescherming had deze opgaande boom een stamomtrek van 4,68 meter. Recent werd deze boom echter geveld en vervangen door een nieuw exemplaar.

De bomengroep maakte oorspronkelijk deel uit van de tuin bij een hoeve, die gesloopt werd naar aanleiding van de nieuwbouw van het Sint-Carolusrusthuis (1990-1991). Het terrein werd dan vermoedelijk ook geherprofileerd. De paardenkastanje kreeg in 1991 een enkelvoudige takverankering (een spananker op ½ kruinhoogte), nadat een aantal takken waren afgebroken.

Ter hoogte van de Meersstraat-Muilemlaan-Esdoornstraat werden een rotonde en nieuw voetpad aangelegd. Bij de aanleg van het voetpad werd de wortelzone van de beschermde witte paardenkastanje ernstig beschadigd. Vermoedelijk werd ook een deel van de wortelzone verwijderd. Later werd de boom zwaar aangetast door zwammen. Nadat enkele grote takken van de boom afgevallen werden, werd de boom geveld (vermoedelijk in 2007) en vervangen door een nieuw exemplaar.

Deze bomengroep heeft een belangrijke wetenschappelijke waarde: naar de ouderdom van de bomen kan alleen maar gegist worden omdat er geen historische of archivalische gegevens voorhanden zijn. Mogelijk gaat het om een aanplant van 100 à 130 jaar oud. Steunend op de databank van de Belgische Dendrologische Inventaris (1987-1992) kan gesteld worden dat de paardenkastanje tot de dikste exemplaren van het Vlaams Gewest behoorde (vijfde plaats qua stamomtrek).

Deze groep van drie bomen vormt een opvallend en dominant element in het straatbeeld of dorpsgezicht van Sint-Katharina-Lombeek. Vergelijkbare bomengroepen zijn in bebouwde kommen zelden te vinden. Bijgevolg heeft deze bomengroep een belangrijke esthetische waarde.