Modernistische meergezinswoning in opdracht van het echtpaar Schoonejans-Pernot naar ontwerp van architect Jos Goeyvaerts uit 1935. Algemeen aannemer was Weyler (?). De elektriciteitswerken zijn uitgevoerd door Denis en de marmerwerken door de firma Hypolite Sermon, gevestigd in de Charlottelei. De gezondheidstoestellen zijn geleverd door Société Anonyme Troech en C°, gevestigd in de Lange Leemstraat.

Goeyvaerts was als medestichter van de Kring voor Bouwkunde actief als architect van omstreeks 1905 tot begin jaren 1940. Waar zijn eerste realisaties veeleer een neotraditioneel idioom volgden, paste hij vanaf de jaren 1910 zowel de beaux-artsstijl als de art nouveau toe. De eigen woning uit 1912 in de Rotterdamstraat en de Residentie Carlier uit 1913 op de hoek van Britselei en Mechelsesteenweg, gelden als zijn belangrijkste realisaties uit deze periode. Tijdens het interbellum evolueert het werk van Goeyvaerts in de richting van de art-decostijl en vervolgens naar een gematigd modernisme. De gevelbehandeling van de woning Schoonjans-Pernot getuigt van deze gematigd modernistische ingesteldheid terwijl het interieur aansluit bij een meer traditioneel, art-decogeïnspireerde stijl.

Edm. Schoonejans was anno 1937 werkzaam als bureeloverste secretaris. Het pand was in die periode verder bewoond door F. Dujardin, drukker, die wellicht het appartement op de bovenste verdieping betrok.

Exterieur

Dit rijhuis is twee traveeën breed en drie bouwlagen hoog, onder platte bedaking. Gewapend beton is gebruikt voor de roosteringen en de lateien van deur- en vensters. Het parement bestaat uit geel-roze bezande baksteen (Briqueteries modernes van Ryckevorsel) met Dudokvoeg – dieperliggende lintvoegen in combinatie met platvolle stootvoegen – in halfsteens verband, waarbij de sokkel, portaal en erker contrasterend bekleed zijn met platen in witte natuursteen (Vollott), materiaal dat we ook terug vinden voor het balkon én de bekronende hardstenen luifel.

De toegang bevindt zich in de rechtertravee en maakt visueel deel uit van de hoge natuurstenen sokkel, die onderaan is uitgevoerd in tegelverband. Het portaal bestaat uit een houten toegangsdeur met zijlicht, aan linkerzijde geflankeerd door een groot rechthoekig venster. De inkom is voorzien van een bovenlicht en een venster op de eerste verdieping, beide drieledig van opbouw. De inkomtravee is verlevendigd met een gebroken puilijst en omlijsting van de vensters boven de toegangsdeur, beide in witte natuursteen. De bovenste verdieping is voorzien van een gevelbreed terras, met een buisvormige metalen borstwering. Dit element verbindt de verder gescheiden vormgeving van de twee traveeën. Het buitenschrijnwerk is integraal in hout uitgevoerd.

Nog bewaard is het ijzeren smeedwerk in art-decostijl van de geverniste en beglaasde voordeur (Hongaarse eik) en zijlicht en brievenhouders. In een gelijkaardige vormgeving voorzag Goeyvaerts aanvankelijk ook een onuitgevoerd reliëf ter bekroning van het bovenlicht. Ook bewaard zijn de zwart vergleisde gebakken dekstenen en tegels, respectievelijk voor de dakrand en de raamdorpels van de tweede verdieping en de wit opgeschilderde metalen borstweringen met horizontale buisprofielen aan voor- en achtergevel.

De tuin is heraangelegd in 1987 door tuinarchitect Jacques Wirtz, en bestaat uit een dolomietpad uitgevend op een vierkant grasperk met boorden in oude klinkaert en omringende beplanting.

Interieur

De woning is deels onderkelderd en was voorzien van centrale verwarming op kolen. We zien een traditionele enkelhuisplattegrond, zoals die sinds de 19de eeuw gangbaar was voor de stedelijke rijwoning. Deze conventionele aanpak contrasteert met de moderniteit van de gevel.

Traditioneel van opzet, leidt het inkomportaal op het gelijkvloers naar een vestibule, traphal met vestiaire met achterliggende keuken en ontbijtruimte. Hierachter bevindt zich een annex met wasruimte, wc en 'pissijn'. Vanuit de traphal worden de woonkamer aan straatzijde en achterliggende eetkamer ontsloten. Deze laatste geeft net zoals de zitruimte in de keuken uit op een terras en tuin, respectievelijk middels opendraaiende vensterramen en een halfrond uitgewerkt bandraam. De eerste verdieping herbergt de slaapvertrekken van de familie Schoonejans-Pernot, bestaande uit twee slaapkamers, waarvan deze aan straatzijde oorspronkelijk ingericht was in Louis XV-stijl. De achterliggende slaapkamer en hiermee verbonden badkamer geven uit op een terras met halfronde uitsprong. Verder is de traphal geflankeerd door een toilet aan de badkamer en een zitplaats aan straatzijde. De bovenliggende verdieping is ingericht als appartement en heeft een vergelijkbare indeling, zij het met woonkamer aan straatzijde en keuken in plaats van badkamer.

Het interieur is vrij gaaf bewaard gebleven. Getuige hiervan de kleurrijke enfilade met marmer- en granitobekleding ter hoogte van de inkomtravee (vestibule, hal, vestiaire, keuken). Nog aanwezig zijn de marmeren art-decoschouwmantels, voorzien in Rouge Belge, Rouge Royal, Rouge Byzantin Special, net zoals de polychrome granitodalles (Wasserbillig) in badkamer en keuken op de verdiepingen. Ook nog bewaard zijn de planken- en parketvloeren in de woon-, eet- en slaapkamers, de eiken trap met gesloten leuning en houten handgreep op metalen steunen en de oorspronkelijke, met triplex (Slavonische eik of oregon-pin) afgewerkte en mat geverniste binnendeuren. Ook de korfboogvormige doorgang tussen leef- en eetruimte en de halfrond ontworpen regenschermbak met marmeren basis aan de inkom zijn behouden. De rode terrastegeltjes op het gelijkvloers zijn vervangen.

Binnen- en buitenschrijnwerk met oud beslag (kantelramen, beglaasde vensterdeuren met kruisvormige roedeverdeling en ontdubbelde raamstijlen) is behouden, zij het aangepast met dubbele beglazing. De woning ondergaat anno 2016 instandhoudingswerken.