Meergezinswoning in beaux-artsstijl, ontworpen in 1929 door architect Benoit J. Dupont voor J. Van Der Auwera uit de Statielei 21 in Borgerhout.

Benoit J. Dupont, wiens carrière omstreeks 1925 van start ging, is vooral gekend voor zijn oeuvre uit de jaren 1930: behalve een aantal ontwerpen in art deco, tekende hij flatgebouwen van hoge standing. Op goed vijf jaar tijd realiseerde hij minstens een twaalftal van dergelijke hoogbouwcomplexen in Antwerpen, in een gematigd progressieve architectuur die het midden hield tussen art deco en modernisme. De eerste jaren van zijn carrière zijn minder goed gedocumenteerd. De twee woningen die hij ontwierp op de Venneborglaan in Deurne, op nummers 65 en 71, zijn allebei in beaux-artsstijl en vertegenwoordigen de behoudsgezinde, klassieke architectuur uit de eerste jaren van zijn carrière als architect. Na de Tweede Wereldoorlog lijkt de architect in Antwerpen niet meer actief te zijn geweest.

Met deze gevel koos architect Dupont ervoor te breken met het straatbeeld van de Venneborglaan, dat bepaald wordt door woningen met bakstenen gevels in pittoreske bouwstijlen zoals de cottagestijl of de art deco. Het algemene opzet van de woning, namelijk een half vrijstaande woning met voortuin, met nadruk op de brede venstertravee, sluit wel aan bij de rest van de bebouwing.

De half vrijstaande meergezinswoning telt twee ongelijke traveeën en drie bouwlagen onder plat dak. Rode baksteenbouw, waarvan het materiaal zichtbaar is in de blinde linker zijgevel, versierd met twee witte natuurstenen banden en markering van de schoorsteenkanalen met verticaal siermetselwerk. De voorgevel heeft een parement van witte natuursteen op een hoge plint van blauwe hardsteen. De lijstgevel kreeg een classicistisch decorum: gegroefde pilasters op de tweede bouwlaag, een cartouche, voluten en plantenslingers als bekroning van de gevel, bloemenvazen, een panelenfries onder de smalle kroonlijst, natuurstenen balustrade van het balkon. Verzorgd smeedwerk, eveneens een kenmerk van de beaux-artsstijl, voor de voordeur en voor de afsluiting van de voortuin. In de brede venstertravee domineert een twee bouwlagen tellende halfronde erker met op elke bouwlaag een drielicht van rechthoekige vensters. In de smalle deurtravee zijn de deur en de bovenvensters omlijst met een smalle eierlijst, de hardstenen vensterdorpels rusten op klossen. Het schrijnwerk van de ramen is overal vervangen.

De plattegronden in het bouwdossier tonen een opdeling van de woning in drie wooneenheden, één per bouwlaag. De architect koos voor de enkelhuisindeling, een klassiek patroon dat sinds de 19de eeuw standaard is bij de stedelijke burgerwoning. In de smalle travee de hal met trappenhuis, waarachter zich de keuken bevindt. In de brede travee een enfilade van twee kamers, met aansluitend koer of terras. De trap is geconcentreerd in een vierkante traphal; op de verdiepingen gaf dit de mogelijkheid om aan straatzijde, voor de trap, een badkamer te voorzien. De woning is grotendeels onderkelderd: er werden twee provisie- en een kolenkelder voorzien.