Meergezinswoning in beaux-artsstijl, ontworpen in 1930 door architect Benoit J. Dupont voor C. Bertels uit de Van Kerckovenstraat 72 in Antwerpen. Aannemer A. De Graaf voerde de werken uit. In de gevel is de naam van de architect en het jaartal aangebracht.

Benoit J. Dupont, wiens carrière omstreeks 1925 van start ging, is vooral gekend voor zijn oeuvre uit de jaren 1930: behalve een aantal ontwerpen in art deco, tekende hij flatgebouwen van hoge standing. Op goed vijf jaar tijd realiseerde hij minstens een twaalftal van dergelijke hoogbouwcomplexen in Antwerpen, in een gematigd progressieve architectuur die het midden hield tussen art deco en modernisme. De eerste jaren van zijn carrière zijn minder goed gedocumenteerd. De twee woningen die hij ontwierp op de Venneborglaan in Deurne, op nummers 65 en 71, zijn allebei in beaux-artsstijl en vertegenwoordigen de behoudsgezinde, klassieke architectuur uit de eerste jaren van zijn carrière als architect. Na de Tweede Wereldoorlog lijkt de architect in Antwerpen niet meer actief te zijn geweest.

De keuze voor de beaux-artsstijl, geïnspireerd op de klassieke Franse bouwstijlen, valt op in de Venneborglaan, waar het straatbeeld bepaald wordt door woningen in pittoreske bouwstijlen zoals de cottagestijl of de art deco. Het algemene opzet van de woning, namelijk een rijwoning met voortuin en een gevel met nadruk op de brede venstertravee waarin rode baksteen met witte natuursteen wordt gecombineerd, sluit wel aan bij de rest van de bebouwing.

De meergezinswoning telt twee ongelijke traveeën en drie bouwlagen onder plat dak. Lijstgevel in rode baksteen op hardstenen plint, gecombineerd met witte natuursteen voor banden, uitvoering van de erker en panelen in de plint, onder de fries en in de borstweringen van de bovenvensters. Klassieke aanpak van de gevel, met verwerking van een aantal neoclassicistische decoraties zoals chutes aan de fries onder de kroonlijst, pilasters die de brede venstertravee aflijnen, cartouche met jaartal 1930, rechthoekige panelen in de borstweringen. In de brede venstertravee domineert een twee bouwlagen tellende halfronde erker in witte natuursteen; op elke bouwlaag een drielicht van rechthoekige vensters met afgeronde hoeken. In de smalle deurtravee zijn de deur en de bovenvensters voorzien van een natuurstenen bovendorpel met sluitsteen; onder de hardstenen vensterdorpels een natuurstenen borstwering met geometrisch patroon. Het schrijnwerk van ramen en deur is overal vervangen. Verzorgd smeedijzerwerk, een vast element van de beaux-artsstijl, is verwerkt als balustrade van het balkon dat de erker bekroont en als afsluiting van de voortuin.

De plattegronden in het bouwdossier tonen een opdeling van de woning in drie wooneenheden, één per bouwlaag. De architect koos voor de enkelhuisindeling, een klassiek patroon dat sinds de 19de eeuw standaard is bij de stedelijke burgerwoning. In de smalle travee zit de hal met trappenhuis, waarachter zich een klein bureel en het pomphuis bevindt. In de brede travee een enfilade van drie kamers, met aansluitend koer of terras. Op de verdiepingen zit voor het trappenhuis nog een kleine voorkamer. De woning is grotendeels onderkelderd: er werden twee provisie- en een kolenkelder voorzien.