Deze meergezinswoning in beaux-artsstijl werd in 1927 ontworpen door de Waalse architect Emile Selerin voor C. Bettonville, een ondernemer die in de Blekerijstraat 9 in Antwerpen woonde. De Mortselse architect G. Ramakere zorgde voor de opvolging ter plaatse en diende het bouwdossier in.

De woning valt op in het straatbeeld, omdat de gekozen bouwstijl afwijkt van de doorsnee-architectuur in de Ter Rivierenlaan: er wordt niet voor een pittoreske bakstenen puntgevel in art deco of cottagestijl gekozen, maar voor de gestrengheid van een historiserende, witte lijstgevel in beaux-artsstijl. Nochtans is dit niet geheel typerend voor het oeuvre van architect Selerin, van wie de Waalse "inventaire du patrimoine" ontwerpen in art deco en functionele stijl registreerde. E. Selerin was de vaste architect van Bettonville: de verbouwingen aan zijn werkplaats in de Bleekhofstraat werden ook door E. Selerin ontworpen.

Het pand telt vier traveeën en drie bouwlagen onder een plat dak. De witgeschilderde, bepleisterde lijstgevel is regelmatig opgebouwd, met twee smallere traveeën centraal en twee bredere traveeën zijdelings, die worden geaccentueerd door telkens een twee bouwlagen omvattende erker, bekroond door smeedijzeren balkons.

We herkennen de classicerende vormentaal van de beaux-artsstijl. Horizontale ritmering door kordonlijsten, imitatievoegen op de begane grond en houten kroonlijst. Regelmatig in de traveeën geplaatste muuropeningen, die per bouwlaag van vorm veranderen: rechthoekige beneden, korf- en segmentbogige op de verdiepingen. De vensters op de verdiepingen zijn in geprofileerde omlijstingen gevat versierd met oren, chutes en rocailles; maskers als sluitsteen voor de bovenvensters in de erkers. Het schrijnwerk van de ramen is overal vervangen. Oorspronkelijke voordeur is bewaard, bestaande uit verfijnd ijzersmeedwerk, dat we ook zien in de keldergaten. Ook de afsluiting van de voortuin werd ontworpen met een smeedijzeren patroon in dezelfde stijl, waar we nu een afsluiting eenvoudige, strakke lijnvoering vinden.

De gevel is als één geheel opgebouwd, en suggereert een statige, grote herenwoning. Echter, achter de gevel is de woning opgedeeld in zes wooneenheden, twee per bouwlaag. We hebben te maken met een apart ontwerp van de plattegrond, met een indeling die niet courant is in het Antwerpse. De plattegrond in het bouwdossier staat los van de 19de-eeuwse enkelhuisindeling in een brede woon- en een smalle doorgangstravee die we doorgaans aantreffen. Aan straatzijde bevinden zich het salon en de eetkamer, in enfilade naast elkaar. Daarachter ontvouwt zich de gang, waarop de centrale inkom- en traphal uitgeeft, en die in L-vorm doorloopt aan de zijgevels van het gebouw, tot achteraan de woning. Zo worden alle kamers van een appartement rechtstreeks vanuit de gang toegankelijk, een groot verschil met de in elkaar overlopende kamers die we kennen uit de enkelhuisplattegrond. De grote, vierkante keuken bevindt zich centraal in de appartementen, naast de traphal en met een terras uitgevend op de binnentuin. In de smallere achterbouw zijn twee slaapkamers voorzien, een badkamer en een apart toilet.