Van het vijvercomplex ‘Grote en Kleine Sluis' of 'Slaus’ in Munsterbos op de samenloop van de Bezoens- en Zutendaalbeek komen de oudste cartografische vermeldingen voor op het gereduceerd kadaster en de Vandermaelenkaart, beide rond het midden van de 19de eeuw. Ook de 18de-eeuwse cartografen Villaret en Ferraris situeerden de vijvers in de nabijheid van de Bezoensbeek, maar door cartografische vertekeningen zijn deze moeilijk te identificeren. In de 18de eeuw lag het vijvercomplex nog op de rand van de Munsterbilzense heide. Enkele decennia behoorden ze tot de bezittingen van de abdij van Munsterbilzen, dat het door aankoop in 1759 van graaf d’Aspremont de Lynden verwierf. Het stond toen bekend onder de naam ‘Grote en Kleine Sluis of Slaus’. Maar door de nationalisering van de kloostergoederen op het einde van de 18de eeuw werden ze verkocht en kwamen ze in privé bezit. Waarschijnlijk werden ze als visvijvers gebruikt. Bij de opmaak van de Vandermaelenkaart (rond 1850) waren de meeste percelen rond de vijvers al naar naaldbos omgezet. Elke vijver was door dijkjes omgeven. Merkwaardig is dat het vijvercomplex in de tweede helft van de 19de eeuw nauwelijks op topografische kaarten zichtbaar is. Raakte het in onbruik in die periode? In elk geval verscheen het complex in volle glorie op de topografische kaarten van de 20ste eeuw.

Landschappelijke context

Het vijvercomplex ligt op de samenvloeiing van de Bezoens- en Zutendaalbeek, die beide op de zuidwestelijke rand van het Kempisch plateau ontspringen. Het maakte in het verleden deel uit van het heidelandschap dat op de rand van het plateau door verschillende beekvalleien was versneden. Vochtige heide overwoog. Van nature kwamen hier verschillende vennen voor. Door voortschrijdende menselijke occupatie van de lager gelegen gebieden rond de beken sinds de middeleeuwen kwamen de vijvers op de rand van het in cultuur gebrachte landbouwareaal en de heide te liggen. Door de omvorming van heide naar naaldbos raakte de omgeving van het vijvercomplex sinds het begin van de 19de eeuw gaandeweg meer bebost. Heden zijn de vijvers onderdeel van het natuurreservaat Munsterbos.

Rond het midden van de 19de eeuw bestond het complex uit 10 aan elkaar geschakelde vijvers, met een totale oppervlakte van 12 ha. Dijkjes scheidden de vijvers van elkaar. De huidige structuur gaat duidelijk terug op het oudere vijvercomplex, hoewel de vijvers nu meer verland zijn. Rietkragen, wilgenstruwelen en gagelstruiken komen op de randen voor. In beheer door Natuurpunt, die het gebied herinricht en er aan heideherstel doet.