Burgerhuis in neoclassicistische stijl, volgens de bouwaanvraag uit 1889 opgetrokken door de aannemer Adrianus Peeters-Verheyen, in opdracht van Edmond Van Mechelen. Peeters-Verheyen ontplooide in Antwerpen bouwactiviteiten vanaf midden jaren 1880 tot kort na de Eerste Wereldoorlog. Zijn aannemerswoning uit 1888 bevond zich hogerop in de Ballaarstraat. Het pand is een representatief voorbeeld van de oorspronkelijke neoclassicistische bebouwing in deze wijk, die grotendeels uit de jaren 1880 en 1890 dateert.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoningen twee bouwlagen onder een mansardedak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met bossage op de begane grond, rust op een plint uit blauwe hardsteen. Horizontaal geleed door de puilijst en kordonvormende lekdrempels, legt de compositie de klemtoon op de middenas. Deze was oorspronkelijk op de eerste verdieping als geblokt risaliet uitgewerkt, geaccentueerd door een balkon met consoles en smeedijzeren borstwering, en doorgetrokken tot in de bedaking. Een latere eigenaar Michel Van der Voort, liet in 1914 door de zoon van de aannemer, architect Frans Peeters, de huidige rechthoekige houten erker met guirlandedecor toevoegen. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema met registers van rechthoekige vensters, op de bovenverdieping in geriemde omlijsting met sluitsteen en paneel op de borstwering. Een klassiek hoofdgestel met gekorniste houten kroonlijst op klossen, tandlijst en consoles in het risaliet vormt de gevelbeëindiging. Twee houten dakkapellen met flankerende voluten en een driehoekig fronton. Het houten schrijnwerk van inkomdeuren en vensters is integraal bewaard, evenals de smeedijzeren keldertralies en de gietijzeren voetschraper.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis, dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal.