Burgerhuis in neoclassicistische stijl gebouwd in opdracht van Hendrik Van Leemput, naar een ontwerp door François Van Rompaey uit 1905. Het gebouw behoort tot de vroegste gekende realisaties van de architect, en is representatief voor zijn beginwerk. Vóór de Eerste Wereldoorlog bouwde hij talrijke burgerhuizen, zowel in neoclassicistische stijl als in eclectische stijl met art-nouveau-inslag, de laatste gekenmerkt door een polychroom baksteenparement. Tot zijn belangrijkste realisaties uit deze periode behoren de neogotische Sint-Jozefskerk en Heilig-Hartkerk in Hoboken en het Gemeentehuis van Hemiksem.

Met een gevelbreedte van twee ongelijke traveeën, omvat de rijwoning een souterrain en twee bouwlagen onder een zadeldak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel, met schijnvoegen op de begane grond, rust op een geprofileerde plint uit blauwe hardsteen. Geleed door de puilijst en asymmetrisch van opzet, legt de compositie de klemtoon op de brede zijtravee. Deze wordt gemarkeerd door pilasters en consoles, balustraden en brede vensteropeningen, korfbogig met medaillons in de zwikken op de bovenverdieping. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, de inkomdeur met middenkalf en bovenlicht, de bovenvensters met sluitsteen en waterlijst op doorgetrokken imposten. Een klassiek hoofdgestel met rankwerkfries en gekorniste houten kroonlijst op klossen vormt de gevelbeëindiging. Het houten schrijnwerk van de inkomdeur en vensters is bewaard, evenals de smeedijzeren souterraintralies en gietijzeren voetschraper. Gebrandschilderde glas-in-loodramen op de begane grond, het salonvenster met een arcade, balustrade en vaas als motief.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis, dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal.