Geheel van drie gekoppelde burgerhuizen in neoclassicistische stijl, volgens de bouwaanvraag uit 1899 voor eigen rekening opgetrokken door Eduard Bernaerts. Aan deze aannemer kunnen in Antwerpen op basis van bouwdossiers activiteiten worden toegeschreven tussen begin jaren 1880 en begin jaren 1900. Op 20 jaar tijd zette hij met name in deze wijk zowat 25 van dergelijke vastgoedprojecten op, goed voor een honderdtal woningen. De huizenrij in de Diercxensstraat is een representatief voorbeeld van de oorspronkelijke neoclassicistische bebouwing in deze wijk, die grotendeels uit de jaren 1880 en 1890 dateert.

Met een gevelbreedte van elk drie traveeën, omvatten de rijwoningen twee bouwlagen onder een zadeldak. De uniform behandelde, bepleisterde en beschilderde lijstgevels met bossage op de begane grond, rusten op een gebouchardeerde plint uit blauwe hardsteen. Gekoppeld volgens repeterend schema, en geleed door de puilijst en kordonvormende lekdrempels, legt de compositie per pand de klemtoon op de middenas. Deze wordt op de bovenverdieping gemarkeerd door een geriemde vensteromlijsting met oren, een maskerkopcartouche en een entablement, en een balkon met consoles en ijzeren borstwering. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige muuropeningen Een klassiek hoofdgestel met rozettenfries en houten kroonlijst op klossen en tandlijst, vormt de gevelbeëindiging. Het houten schrijnwerk van de inkomdeuren en vensters is integraal bewaard, evenals de smeedijzeren keldertralies en de gietijzeren voetschrapers.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis, dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal.