Meergezinswoning in eclectische stijl, voor eigen rekening gebouwd door de aannemer Charles Vermuyten, naar een ontwerp van Alexander Van Roey uit 1912. Van Roey, oudste zoon van de aannemer Joseph Van Roey was in Antwerpen actief vanaf eind jaren 1890 tot begin jaren 1930, aanvankelijk als aannemer en van kort vóór de Eerste Wereldoorlog ook als architect.

Uit onderzoek van bouwdossiers valt af te leiden dat Alexander Van Roey tussen 1910 en 1914 in opdracht van Charles Vermuyten het ontwerp leverde voor minstens veertien vastgoedprojecten, het merendeel in de Sint-Laureisstraat en enkele in oud Berchem. Eén van die projecten was de eigen woning van Vermuyten uit 1911 aan het Frans Van Hombeeckplein 19 te Berchem, onderdeel van een geheel van vijf burgerhuizen op de hoek met de Frederik de Merodestraat. Het ging in totaal om negenentwintig burgerhuizen en meergezinswoningen in eclectische of neoclassicistische stijl. Tussen 1920 en 1930 bleef de samenwerking bestaan en stonden Van Roey en Vermuyten in voor de bouw van vermoedelijk nog eens zevenentwintig vastgoedprojecten, goed voor in totaal een vijftigtal woningen. Het betrof niet alleen individuele of per twee tot vijf gekoppelde rijhuizen veelal in conventionele stijl, maar nu ook een reeks stadsvilla’s in cottagestijl van een hogere prijsklasse. Daarbij verplaatste hun actieterrein zich exclusief naar nieuw Berchem, met projecten in de Strijdhoflaan, Koninklijkelaan, Elisabethlaan, Marie Josélaan, Hugo Verrieststraat, Hilda Ramstraat, Mevrouw Courtmansstraat en Hof ter Schrieklaan. Vanaf eind 1925 betrokken Van Roey en Vermuyten als buren zelf ook twee aanpalende burgerhuizen in de wijk, Elisabethlaan 87 en 89, gebouwd naar een ontwerp uit 1924. Het ontwerp van de meergezinswoning in de Fourmentstraat, paste Van Roey in 1913 nogmaals in licht gewijzigde vorm toe voor de woning Coenen in de Sint-Laureisstraat.

Met een gevelbreedte van drie traveeën omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een pseudo-mansarde. De lijstgevel heeft parement uit vandaag overschilderd baksteenmetselwerk, naar analogie met de woning Coenen wellicht uit roomkleurige Silezische brikken geaccentueerd door baksteen in een contrasterende kleur. Blauwe hardsteen en vermoedelijk witte natuursteen zijn gebruikt voor de plint, puilijst, lateien, entablementen en onderdorpels. Geleed door de puilijst, legt de compositie de klemtoon op de middenas, op de bovenverdiepingen gemarkeerd door een balkon op consoles en een Frans balkon, beide met ijzeren borstwering. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige deur- en vensteropeningen, op de bovenverdiepingen gegroepeerd tot drielichten onder doorgetrokken entablementen op consoles. Een houten kroonlijst op consoles vormt de gevelbeëindiging. Het houten schrijnwerk van de inkomdeur en vensters, met typische roeden in het bovenlicht is bewaard, evenals de smeedijzeren keldertralies en voetschraper.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis, dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal. Volgens de bouwplannen beslaat een enfilade van salon, eetkamer en veranda de begane grond, geflankeerd door de keuken annex pomphuis en wc in de achterbouw. De als huuretage ingerichte eerste verdieping bestaat uit een woonkamer, een slaapkamer met toiletkamer en terras, en een keuken annex pomphuis en wc. Op de tweede verdieping bevinden zich twee slaapkamers en een badkamer, onder het dak twee mansardes en een zolder.