Deze ruime dorpswoning, voorheen in gebruik als herberg (zie de sporen van een verwijderd paneel met benaming), waar volgens M. Erkens ook kolen werden verkocht, werd kadastraal geregistreerd als 'reconstruction totale' in 1882 in opdracht van Joannes Sohie-Hendrickx, wachter. Volgens hun nakomeling M. Erkens moet het zijn Hendrickx-Sohie en niet omgekeerd. Mogelijk werd toen een bestaande kapel (of een deel ervan) geïntegreerd in de toenmalige nieuwbouw. Over de oorsprong en geschiedenis van deze kapel zijn weinig gegevens bekend. De enige mogelijke aanduiding over het bestaan van een oudere kapel op deze plaats is een klein vierkant volume met kruis erin, aangeduid op de Poppkaart van halverwege de 19de eeuw. Aangezien Sint-Rochus wordt aangeroepen tegen pest, cholera en andere epidemieën werd ze mogelijk opgericht naar aanleiding van de cholera-epidemie die Hoeilaart teisterde in 1832.

Onderkelderde, roodbeschilderde baksteenbouw van twee bouwlagen onder een pannen schilddak met de nok parallel aan de straat. Het woongedeelte omvat vier traveeën, waarbij de eenvoudige lijstgevel op gecementeerde plint geopend wordt door rechthoekige muuropeningen op de begane grond en steekboogvormige bovenvensters op met baksteen doorgetrokken, hardstenen lekdrempels. Het schrijnwerk bleef bewaard met uitzondering van het puivenster links van de deur, dat blijkbaar in zijn totaliteit werd aangepast. De benedenvensters waren oorspronkelijk beluikt, zie de bewaarde luikduimen. De deur zit gevat in een vlakke, beschilderde hardstenen omlijsting. Klassieke gevelbeëindiging in de vorm van een fries met spiegels, afgewisseld met leeuwenkoppen als steigergatvulling. In het rechts aansluitende, twee traveeën brede bedrijfsgedeelte zit nog een later verbrede segmentboogpoort en rechts een spitsbogige, getraliede gevelnis met bekronend kruis, voorzien van een mogelijk oudere, houten kastkapel met beeld van Sint-Rochus, één van de pestheiligen, die wordt aangeroepen tegen pest-, cholera- en andere epidemieën.