Noodwoning van het type Jouret et Speltinckx van na de Eerste Wereldoorlog. De woning werd kadastraal geregistreerd als 'nieuw gebouw' in 1925. Ze werd op 1 december 1925 in gebruik genomen. Volgens een buurtbewoner zou deze constructie aanvankelijk elders gebruikt zijn als station.

Historiek

Tijdens en na de Eerste Wereldoorlog ontstond er een groot tekort aan woningen. In een poging om hieraan tegemoet te komen werd in 1916 het Koning Albertfonds opgericht dat voorzag in een aantal standaardbarakken om de hoogste woningnood te lenigen. Behalve houten barakken werd er ook een type ontworpen uit beton en hout, het zogenaamde 'Jouret et Speltinckx-type'. De buitenmuren waren van platen van gewapend beton; het dak bestond uit cementplaten of pannen. De binnenindeling gebeurde door middel van houten wanden. Door het aanwenden van beton kreeg dit type, hoewel bedoeld als tijdelijke woning, toch een semipermanent karakter. Binnen het type waren er verschillende groottes mogelijk: onder meer een Jouret simple (7.84 x 6.14 meter), die vier ruimtes omvatte of een Jouret double (15.68 x 6.14 meter) die bestond uit twee tegen elkaar gebouwde woningen, elk met vier ruimtes. Een ander type van 10,90 x 6,14 meter bevatte dan weer zes ruimtes.

Beschrijving

Het betreft hier een goed bewaard exemplaar onder een pannen zadeldak (mechanische pannen) met de nok parallel aan de straat en links een aangebouwd stalletje onder lessenaarsdak. De rechthoekige vensters zijn beluikt en behielden hun oorspronkelijk schrijnwerk met grote roedeverdeling. Houten beplanking onder de dakrand en in de toppen van de zijgevels.