Kunstenaarswoning in neotraditionele stijl, opgetrokken naar een ontwerp door de architect John Van Beurden uit 1912. Opdrachtgever was de kunstschilder Félix Gogo (Antwerpen, 1872-Antwerpen, 1953), aannemer van de bouw Charles Vermuyten uit Berchem. Gogo studeerde aan de Antwerpse Academie bij Eugène Joors en Piet Van der Oudera, en maakte reizen in Spanje, Tunesië en Italië. Vanaf 1904 doceerde hij aan de Academie van Dendermonde, en vanaf 1910 aan de Academie van Antwerpen, en was van 1934 tot 1939 directeur van de Dendermondse Academie. De kunstenaar staat bekend voor landschappen en stadsgezichten, figuren, kerkinterieurs en stillevens, en realiseerde in 1912 muurschilderingen (overschilderd) voor de Opera van Antwerpen. Hij was lid van de kunstenaarsverenigingen De Scalden en Als ik Kan.

De kunstenaarswoning Gogo behoort tot het vroege oeuvre van John Van Beurden, die als architect actief was van 1904 tot eind jaren 1950. Vóór de Eerste Wereldoorlog paste hij voor burgerhuizen in de stad vooral een art-nouveau- en een beaux-arts-idioom toe, en voor woningen in landelijke verkavelingen de cottagestijl. Zijn belangrijkste realisatie uit deze periode in Antwerpen is de Beurs voor Diamanthandel in de Pelikaanstraat, die hij in 1912 samen met de architect Jan Vanhoenacker ontwierp. Van 1920 tot omstreeks 1930 was Van Beurden geassocieerd met Vanhoenacker en de architect Jos Smolderen.

Met een gevelbreedte van twee ongelijke traveeën, omvat de rijwoning een souterrain en vier bouwlagen onder een plat dak. De gevel heeft een parement uit rood baksteenmetselwerk (papesteen) in kruisverband met knipvoegen, geaccentueerd door paarsrode klampsteen voor ontlastingsbogen en de suggestie van de Brugse travee. Witte natuursteen is gebruikt voor speklagen, waterlijsten, de deuromlijsting, het balkon, kozijnen, dorpels, hoekblokken en consoles, en blauwe hardsteen voor de plint. Asymmetrisch van opzet, legt de compositie de klemtoon op het brede zijrisaliet, dat wordt gemarkeerd door dubbele kruiskozijnen, een balkon met consoles en ijzeren borstwering op de eerste verdieping, en een gebogen pseudo-fronton als bekroning. In de topgeleding met rondboogvenster, tekent zich in een contrasterende kleur baksteen het profiel van een Brugse travee af. De flankerende travee onderscheidt zich door verspringende niveaus als traphal, met een omlijst korfboogportaal onder een bolkozijn op de begane grond. Een klassiek hoofdgestel met een houten kroonlijst en tandlijst op consoles, vormt de gevelbeëindiging; de sterk terugwijkende atelierverdieping maakt geen deel uit van de compositie. Het houten schrijnwerk van de inkomdeur is bewaard, evenals het smeedijzeren traliewerk van het souterrain.

De ongewone plattegrond beantwoordt aan de typologie van het burgerhuis met souterrain, ontsloten door de zijdelings aan straatzijde ingeplante inkom- en traphal. Volgens de bouwplannen biedt het souterrain ruimte aan de eetkamer en de keuken. Op de begane grond is het salon naast de traphal aan de straat gesitueerd, en neemt een ruime woonkamer over de volledige breedte van het pand de tuinzijde in. De eerste verdieping omvat een eerste slaapkamer aan de straat en een tweede salon met een veranda en erker aan de tuin. Op de tweede verdieping bevinden zich een tweede slaapkamer en een ruime bergplaats wellicht voor schilderijen en een zolder. Een tweede trap leidt van daar naar het atelier dat de terugwijkende derde verdieping beslaat, met een schuin geplaatst bovenlicht gericht op het noorden, en ruime vensterpartijen op het zuiden.