Burgerhuis in postmodernistische stijl gebouwd in opdracht van het echtpaar Herman De Schutter-Markey, naar een ontwerp door de architect Pierre J. Tack uit 1980. De bouwaanvraag kreeg een gunstig advies van de stad Antwerpen, maar stootte op een weigering vanwege het Bestuur voor Stedenbouw van de Vlaamse Overheid. Stedenbouw achtte de open dakstructuur – een basisprincipe van het ontwerp – in strijd met de geldende bouwvoorschriften. In 1981 werd alsnog een bouwvergunning verkregen op basis van een nieuw ontwerp, waarin zoals opgelegd een klassiek pannendak de open dakstructuur verving. Uiteindelijk voerden bouwheer en architect tegen de bouwvoorschriften in, vanaf juni 1981 de oorspronkelijke bouwplannen met open dakstructuur uit. Een vraag tot vervolging wegens bouwmisdrijf vanwege Stedenbouw uit 1988, lijkt zonder gevolg te zijn gebleven. De woning De Schutter-Markey werd in 1989 bekroond met de eerste Belgian Architectural Award editie 1988, in klasse 3 Individuele woningen.

De woning De Schutter-Markey omvat een hoofdvolume van drie bouwlagen en een achterbouw van één bouwlaag, met op de overgang een lichtstraat over de volledige breedte van het gebouw. Het ontwerpprincipe berust op een autonome structuur van stalen kolommen op betonnen sokkels, en een open dakspant uit betonbalken ingeplant op de rooilijn, waarbinnen het grotendeels terugwijkende volume van de woning is ingepast. Door deze structuur, afgeleid van het volume van de twee laat-19de-eeuwse rijwoningen die voor de nieuwbouw werden gesloopt, integreert de woning zich naadloos in de morfologie van de straatwand. Binnen de structuur genereert de eigenlijke woning een plastisch spel van volumes en vides, open en gesloten gevelpartijen, vensteropeningen en schijnramen, met een krachtige driedimensionale dynamiek. Daarbij vormt de voorgevel een getrapt scherm, dat een open portaal met ijzeren hek creëert als overgangszone, en het woonvolume isoleert van de straat. Het structurele principe wordt nog geaccentueerd door het contrastrijke kleurconcept: kobaltblauwe glanslak voor de stalen kolommen, mat lichtgrijs voor alle betonnen onderdelen, en een witte cementpleister voor het opgaande muurwerk. De tuingevel wordt geaccentueerd door het polygonale erkervolume met lantaarn van de eetkamer.

De plattegrond groepeert circulatie, sanitair en nutsruimten aan de straat, en de woon- en slaapvertrekken met een gunstige zuidelijke oriëntatie aan de tuin. De begane grond is opgevat als split-level, met in het hoofdvolume de dubbele garage, de inkom met vestiairekasten annex wc in aansluiting op het open trappenbordes van het portaal, de hal met steektrap naar de eerste verdieping, en de bibliotheek. Over de volledige breedte verlicht door de lichtstraat en palend aan het terras, biedt de lager gelegen achterbouw ruimte aan de woonkamer met haard, de eetkamer in de polygonale erker, en de keuken met halfronde berging. Voor dit ruimtelijk complex, bepaald door het niveauverschil, de zichtbare betonstructuur en de ronde curves van keermuur, keukenberging en wc, ontwierp de architect een kastenwand die van de bibliotheek getrapt doorloopt in de woonkamer. De eerste verdieping omvat volgens een compacte indeling twee kinderkamers met gemeenschappelijke dressing, de badkamer, wc en linnenkamer, en een ruime speelkamer. Een bordestrap leidt naar de tweede verdieping, die volgens hetzelfde principe de master bedroom annex dressing, badkamer en wc herbergt, een vierde slaapkamer en een sauna of zolder.