Burgerhuis in neoclassicistische stijl naar een ontwerp uit 1892 door de architecten Ernest Stordiau en Medard Van Coillie, die kortstondig geassocieerd waren van 1892 tot 1894. Op basis van stijloverenkomsten is het ontwerp met zekerheid toe te schrijven aan Stordiau. Hoewel ‘employé de commerce’ Jacques Lauwers als bouwheer optrad, werd het pand vanaf 1894 – dus vlak na de voltooiing - door Van Coillie zelf betrokken, en dat tot zijn overlijden in 1935.

Ernest Stordiau onderscheidde zich als beginnend architect vanaf midden jaren 1880 met burgerhuizen in een geheel eigen, op de Florentijnse vroegrenaissance geïnspireerde bouwstijl. Tot de representatieve voorbeelden behoren het hotel Frédéric Belpaire uit 1887 aan de Sint-Jansvliet, en het woningensemble voor de Maatschappij van het Oostkwartier in de Stierstraat uit 1896. Uit zijn associatie met Medard Van Coillie, kwamen slechts twee nieuwbouwprojecten en een aantal kleinere verbouwingen voort. De architect drukte omstreeks de eeuwwisseling met talrijke realisaties een belangrijk stempel op de wijk Zurenborg, en speelde een vernieuwende rol binnen de Antwerpse art nouveau. In zijn behoudende late werk uit het decennium vóór de Eerste Wereldoorlog, liet hij zich vooral inspireren door de Franse Lodewijk XIV-stijl en het classicisme. De uit Hooglede afkomstige Van Coillie begon zijn Antwerpse loopbaan op het bureau Stordiau, en was als architect in de stad actief tot aan de Eerste Wereldoorlog.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een zadeldak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel, met geblokte begane grond, rust op een plint uit blauwe hardsteen. Horizontaal geleed door de puilijst en kordonvormende lekdrempels, en axiaal van opzet, is de opstand opgebouwd uit een sokkelvormende pui met steekboogopeningen, en een door geblokte pilasters geflankeerde bovenbouw. De klemtoon ligt op de eerste verdieping, die wordt gemarkeerd door een drielicht met aediculavenster in de middenas. Dit laatste bestaat uit pilasters, een entablement met trigliefenfries en driehoekig fronton, en een balkon met consoles en balustrade. Een vierlicht met colonnetten doorbreekt de tweede verdieping. Ornamenten als palmetten, friezen met golf-, meander- en guirlandemotief, de laatste met olielampen, zijn typisch voor het neo-Grec. Een klassiek hoofdgestel met houten kroonlijst op klossen en tandlijst, vormt de gevelbeëindiging. Bewaarde houten inkomdeur maar verder vernieuwd schrijnwerk; smeedijzeren keldertralies en gietijzeren voetschraper.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis, dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal.