Burgerhuis in sobere art-decostijl naar een ontwerp door Paul Smekens en Carlos Van der Voodt uit 1928. Opdrachtgevers waren Charlotte Schumacher-Lenaers en haar oudste zoon Robert Troop. Maria Charlotta Lenaers (Eisden, 1861-Antwerpen, 1947), op 30 mei 1885 te Liverpool gehuwd met de Canadees John Troop (°Yarmouth, circa 1844), verliet haar echtgenoot en vestigde zich in februari 1886 te Antwerpen, waar op 7 april hun zoon Alphonse Robert Troop geboren werd. Zij kreeg er in 1890 en 1895 nog twee buitenechtelijke zonen met de Duitse koopman Leonard Hubert Schumacher (Raeren, 1855-Antwerpen, 1938), vóór hun huwelijk in 1909. Robert Troop (Antwerpen, 1886-Antwerpen, 1962) was eind jaren 1930 fabrikant van spuitwaters en Engelse bieren.

Paul Smekens en Carlos Van der Voodt waren vermoedelijk van begin 1927 tot midden 1931 geassocieerd. Na de dubbelwoning Verswijver aan Arthur Goemaerelei, en de woning Willems aan de Jan Van Rijswijcklaan, behoren de woning Troop-Schumacher en de verwante woning Clinckers uit hetzelfde jaar verderop in de Harmoniestraat, tot hun vroege gezamenlijke ontwerpen. Smekens vestigde die zich pas in 1921 als zelfstandig architect, na het beëindigen van zijn studies aan de Ecole des Beaux-Arts te Parijs. Na een eerste traditionele fase ontwikkelde hij vanaf 1924 een persoonlijke, eigentijdse vormentaal met kenmerken van de art deco. Zijn architectuur incorporeerde in deze periode vooral invloeden van de Amsterdamse School en architect Willem Marinus Dudok, opgedaan tijdens zijn verblijf in Nederland gedurende de Eerste Wereldoorlog. Met de villa Neefs uit 1926 aan de Della Faillelaan, won Smekens in 1929 de prestigieuze Prijs Van de Ven. Met deze architectuur toonde hij zich een gematigd modernist, met een kritische reserve ten overstaan van de puristische avant-garde. Nochtans was Smekens op hetzelfde moment als uitvoerend architect verantwoordelijk voor de bouw van de atelierwoning Guiette in de Populierenlaan, de enige realisatie van Le Corbusier in België. Vanaf de jaren 1930 was de architect vooral actief in de Tentoonstellingswijk, waar hij niet minder dan veertien bouwprojecten tot stand bracht, enkele voor eigen rekening. Op twee eengezinswoningen na, betrof het uitsluitend opbrengsteigendommen, van bescheiden meergezinswoningen tot grotere appartementsgebouwen zoals het appartementsgebouw op de hoek van Camille Huysmanslaan, Generaal Cabrastraat en Van Varickstraat, waar Smekens van 1936 tot 1980 resideerde. Tijdens de laatste, naoorlogse fase van zijn loopbaan – de architect zette in 1965 een punt achter zijn praktijk - verdween het modernistische engagement zoals bij zo vele generatiegenoten vrijwel volledig naar de achtergrond. Zijn belangrijkste realisatie uit deze periode was het recent gesloopte Internationaal Zeemanshuis, ontworpen en opgetrokken in 1950-1954.

Met een gevelbreedte van twee traveeën, omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een pseudo-mansarde. De constructie maakt gebruik van gewapend beton voor de vloerplaten van begane grond en bel-etage. De sobere lijstgevel heeft een vlak parement uit rood baksteenmetselwerk zonder enige profilering of reliëf. Voor de pui en de bow-window is een cementbepleistering in simili-natuursteen (overschilderd) toegepast, met een plint uit blauwe hardsteen; de pseudo-mansarde heeft een leien dakdekking. Axiaal van opzet wordt de bovenbouw gemarkeerd door de oplopende driezijdige bow-window met rechthoekige drielichten en art-decoreliëf op de borstwering, het geheel gevat in een geprofileerde omlijsting. Een rechthoekige garagepoort met schamppalen, flankeert het rechthoekige inkomportaal. Een houten kroonlijst vormt de gevelbeëindiging; breed bandraam als dakkapel. De smeedijzeren inkomdeur met geometrisch patroon is bewaard, de garagepoort van hetzelfde type is verdwenen. Ook het schrijnwerk de bovenvensters, oorspronkelijk met glas-in-lood-bovenlichten, en de dakkapel met horizontale roeden is vernieuwd.

De plattegrond beantwoordt aan de typologie van de bel-etagewoning, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal. De begane grond biedt volgens de bouwplannen behalve de vestibule, ruimte aan de garage, de keuken en een bergruimte met diensttrap. Op de bel-etage wordt het salon aan de straatkant van de eetkamer met office aan de tuinkant gescheiden, door een brede trapezoïdale boog met geïntegreerde haard en buffetkast. De tweede verdieping omvat de slaapkamer en de gastenkamer, met tussen beide de gemeenschappelijke badkamer onder een bovenlicht. Het dakniveau herbergt een mansarde en een zolder.