Burgerhuis in vroeg-modernistische stijl gebouwd in opdracht van de nijveraar F. Clinckers, naar een ontwerp door Paul Smekens en Carlos Van der Voodt uit 1928. De architecten waren vermoedelijk van begin 1927 tot midden 1931 geassocieerd. Na de dubbelwoning Verswijver aan de Arthur Goemaerelei, en de woning Willems aan de Jan Van Rijswijcklaan, behoren de woning Clinckers en de verwante woning Schumacher-Troop uit hetzelfde jaar hogerop in de Harmoniestraat, tot hun vroege gezamenlijke ontwerpen.

Paul Smekens vestigde zich pas in 1921 als zelfstandig architect, na het beëindigen van zijn studies aan de Ecole des Beaux-Arts te Parijs. Na een eerste traditionele fase ontwikkelde hij vanaf 1924 een persoonlijke, eigentijdse vormentaal met kenmerken van de art deco. Zijn architectuur incorporeerde in deze periode vooral invloeden van de Amsterdamse School en architect Willem Marinus Dudok, opgedaan tijdens zijn verblijf in Nederland gedurende de Eerste Wereldoorlog. Met de villa Neefs uit 1926 aan de Della Faillelaan, won Smekens in 1929 de prestigieuze Prijs Van de Ven. Met deze architectuur toonde hij zich een gematigd modernist, met een kritische reserve ten overstaan van de puristische avant-garde. Nochtans was Smekens op hetzelfde moment als uitvoerend architect verantwoordelijk voor de bouw van de atelierwoning Guiette in de Populierenlaan, de enige realisatie van Le Corbusier in België. Vanaf midden jaren 1930 was de architect vooral actief in de Tentoonstellingswijk, waar hij tussen 1932 en 1935 niet minder dan veertien bouwprojecten tot stand bracht, enkele voor eigen rekening. Op twee eengezinswoningen na, betrof het uitsluitend opbrengsteigendommen, van bescheiden meergezinswoningen tot grotere appartementsgebouwen zoals het appartementsgebouw op de hoek van Camille Huysmanslaan, Generaal Cabrastraat en Van Varickstraat, waar Smekens van 1936 tot 1980 resideerde. Tijdens de laatste, naoorlogse fase van zijn loopbaan – de architect zette in 1965 een punt achter zijn praktijk - verdween het modernistische engagement zoals bij zo vele generatiegenoten vrijwel volledig naar de achtergrond. Zijn belangrijkste realisatie uit deze periode was het recent gesloopte Internationaal Zeemanshuis, ontworpen en opgetrokken in 1950-1954.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een pseudo-mansarde. De constructie maakt gebruik van gewapend beton voor de vloerplaten van begane grond, bel-etage en de badkamer op de tweede verdieping, inclusief de draagstructuur van de erker en het balkon erboven. De sobere lijstgevel heeft een vlak parement uit wijnrood baksteenmetselwerk type Belvédère met Dudokvoeg (schaduwlintvoegen in combinatie met platvolle stootvoegen), zonder enige profilering of reliëf. Voor de pui en de erkerbasis is een cementbepleistering in simili-natuursteen (overschilderd) toegepast, met een plint uit blauwe hardsteen; de pseudo-mansarde heeft een leien dakdekking. Axiaal van opzet wordt de bovenbouw gemarkeerd door de brede, driezijdige erker van de bel-etage, waarbij een balkon met gesloten borstwering en bewerkte gevelsteen aansluit. Een rechthoekig drielicht met gestrekte waterlijst doorbreekt de tweede verdieping. Een rechthoekige garagepoort met schamppalen, flankeert het rechthoekige inkomportaal met getralied zijlicht en octogonale brievengleuf. Een houten kroonlijst vormt de gevelbeëindiging; breed bandraam als dakkapel. Het houten schrijnwerk van de garagepoort, de inkomdeur, het zijlicht en de vensters van de tweede verdieping met glas-in-lood-bovenlichten is bewaard; het schrijnwerk van de erker, oorspronkelijk eveneens met glas-in-lood-bovenlicht, en dakkapel is vernieuwd.

De plattegrond beantwoordt aan de typologie van de bel-etagewoning, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal. Volgens de bouwplannen biedt de begane grond behalve aan de vestibule en de vestiaire, ruimte aan de garage en de keuken met 'monte plats'. Het salon beslaat over de volledige breedte de bel-etage zijde straatkant, met aansluitend de eetkamer aan de tuinkant. Volgens dezelfde indeling omvat de tweede verdieping de slaapkamer met en suite badkamer onder een bovenlicht, en de gastenkamer. Het dakniveau herbergt twee mansardes en een zolder.