Meergezinswoning in ingehouden art-nouveaustijl, gebouwd in opdracht van Karel Lodewijk Weyler, naar een ontwerp door Jules Dries uit 1911. De architect wiens loopbaan eind jaren 1890 van start ging, realiseerde rond de eeuwwisseling een groot aantal burgerhuizen in neoclassicistische stijl, met name in de wijk Zuid. In de jaren kort vóór de Eerste Wereldoorlog wisselde hij dit conventionele stijlidioom af met ontwerpen in beaux-artsstijl of een gematigde art nouveau. Tot zijn belangrijkste realisaties uit deze periode behoort de music-hall en bioscoop uit 1914 in de Quellinstraat, bekend als Cinema Eden of Ciné Quellin.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een pseudo-mansarde (leien) met dakkapellen. De lijstgevel heeft een parement uit geel baksteenmetselwerk in kruisverband, geaccentueerd door groen geglazuurde baksteen voor speklagen, ontlastingsbogen en borstweringen. Blauwe hardsteen is gebruikt voor de plint, puilijst en lekdrempels, kraagstenen en het balkon. Geleed door de puilijst legt de compositie de klemtoon op de middenas, op de eerste verdieping gemarkeerd door een balkon met consoles en smeedijzeren borstwering in art nouveau. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van getoogde muuropeningen, op de eerste verdieping met kraagstenen. Een houten kroonlijst met klossen en tandlijst vormt de gevelbeëindiging. Van het oorspronkelijk houten schrijnwerk is enkel de inkomdeur bewaard.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis, dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal. De beneden- en bovenwoningen omvatten elk twee kamers in het hoofdvolume, een keuken annex pomphuis en wc in de achterbouw. Het dakniveau herbergt drie mansardekamers.