Huizenrij van twee bouwlagen, in zogenaamd "Vieux-Neuf"-stijl naar ontwerp van architect Jules Coomans van 1903, deels verwoest tijdens de Eerste Wereldoorlog en vanaf 1922 naar het vooroorlogse uitzicht heropgebouwd. Eén van de meest representatieve realisaties uit zijn architecturaal oeuvre, waarin zijn voorkeur voor gotiek en regionale Vlaamserenaissancestijl tot uiting komt, en die enigszins nog gestoeld is op de 19de-eeuwse bekommernis om stijlzuiverheid. Een zienswijze die bepalend was voor de aanpak van de wederopbouw te Ieper waar Jules Coomans (1871-1937) sedert 1895 stadsarchitect was.
Nummer 3: respectievelijk herberg zogenaamd "Torretje" naar het veelzijdige hoektorentje onder leien naaldspits van de afgeschuinde hoektravee, en burgerhuis. Aansluitende bouwtrant echter voornamelijk bij nummer 1 meer geïnspireerd op de regionale renaissancestijl zie de houten kozijnconstructies voor de muuropeningen en de boogvelden met geometrische versieringen van afwisselend rode en gele bakstenen.
Nummer 5-11. Neogotisch getinte eenheidsbebouwing met de eigen woning van Jules Coomans (nummer 7), burger- en herenhuizen. Breedhuizen van drie à zes traveeën, nummer 11 met bijkomende afgeschuinde hoektravee + zes traveeën, onder doorlopend zadeldak (leien). Donkerrode baksteenbouw op sokkel van Atrechtse zandsteen met arduinen belijning; gebruik van simili- en/of Euvillesteen voor kozijnconstructies en onder meer muurbanden; versierde muurankers. Verspringende kroonlijsthoogte door dakvensters met uitgewerkte trapgevels voorzien van fialen onder meer getorst en bekroond met bol; geveltoppen van nummer 5 en 7 respectievelijk verfraaid met het lokaal renaissancepatroon van het aediculavenster rechts, en twee tudorbogige casementen met voorstelling van passer en schietlood (benodigdheden architect). Bovenverdieping gemarkeerd door erkers van verschillende vorm, onder meer bij de afgeschuinde hoektravee afgelijnd door een geajoureerde borstwering en benadrukt door twee veelzijdige hoektorentjes oorspronkelijk bekroond met leien spits; rondbogig opengewerkte loggia aan Maloulaanzijde. Kruis-, drie- en vierlichtkozijnen; boogvelden met neogotisch traceerwerk, schelpvulling of geometrische baksteenversiering. Accoladeboogdeuren met bovenlicht in de vorm van een drielicht- of bolkozijn. Nummer 7. Kleine terracotta met voorstelling van een bouwmeester en zijn leerling-tekenaar op een middeleeuwse bouwwerf, gesigneerd A. De Beule links van de deur.
Bewaard interieur van de bouwmeesterswoning enigszins relevant voor het beroep en de levensstijl van Jules Coomans. Traditionele structuur en planschikking van een 19de-eeuws burgerhuis, reeds afleesbaar van de gevel en uitgebouwd aan weerszij van een doorgetrokken inkomhal onderbroken door een rechthoekige trapzaal verlicht door middel van een beglaasd dakgedeelte. Onder meer drie doorlopende plaatsen, twee salons en een woonkamer met een groot venster uitgevend op een kleine tuin. Sfeervolle, doch voorts vrij bescheiden aankleding: een "Vlaamse" keuken en de twee salons met onder meer respectievelijk een uitgewerkt houten plafond met kleine waaiergewelven, naar verluidt afkomstig uit het stadhuis te Leuven, en een cassettenplafond met dierenvoorstellingen (onder meer draak, kreeft) geschilderd door A.M. Coomans naar een bewaard vooroorlogs fragment.
