Geheel van twee gekoppelde burgerhuizen in neoclassicistische stijl, voor eigen rekening opgetrokken door de aannemer Arthur Van Rijsseghem, naar een ontwerp door Adolphe Vander Heyden uit 1905. Deze architect lijkt in Antwerpen slechts korte tijd actief te zijn geweest, van kort vóór 1900 tot begin jaren 1910. Zijn productie concentreert zich vooral in de wijk Zuid, waar hijzelf ook gevestigd was. Van zijn hand zijn burger- en meergezinswoningen bekend, zowel in conventionele neoclassicistische en eclectische stijl, als in een gematigde art nouveau. Hij valt niet te verwarren met zijn naam-, stads- en tijdgenoot Arthur Vander Heyden.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvatten de rijwoningen drie bouwlagen onder een zadeldak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevels rusten op een plint uit blauwe hardsteen. Nadrukkelijk horizontaal geleed door waterlijsten en kordonvormende lekdrempels, legt de compositie de klemtoon op het middenrisaliet. Dit laatste wordt op de eerste verdieping gemarkeerd door een balkon met doorgetrokken balustrade in het linker pand (nummer 18), en door een houten erker met wortelmotieven en een bekronend balkon met smeedwerk in de borstwering in het rechter pand (nummer 16), beide op consoles met acanthusblad. Verder beantwoorden de opstanden aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige muuropeningen, de bovenvensters met balustrade of onderdorpel. Een klassiek hoofdgestel met gekorniste, houten kroonlijst op klossen en tandlijst (opnieuw bekleed in nummer 16), vormt de gevelbeëindiging. Het houten schrijnwerk van inkomdeuren en vensters is bewaard, evenals de smeedijzeren keldertralies en de gietijzeren voetschrapers.

De plattegronden beantwoorden aan de klassieke typologie van het burgerhuis dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal.