Twee burgerhuizen respectievelijk in neoclassicistische en eclectische stijl, opgetrokken in opdracht van de houthandelaar Jozef Kennis. Als eerste kwam in 1882 het linker pand (nummer 25) tot stand, samen met een aanpalend kantoortje en een houten loods voor de opslag van hout. Deze laatste twee constructies maakten in 1909 plaats voor het rechter pand (nummer 27), dat een doorrij incorporeerde naar het achterliggende bedrijfsterrein, vermoedelijk ingenomen door houtloodsen. Uit geen van beide bouwdossiers vallen ontwerper noch aannemer af te leiden. Getroffen tijdens de Duitse beschietingen van 7 tot 9 oktober 1914, werd het linker pand in 1916 naar ontwerp van de architect Hendrik Delvaux hersteld, verhoogd met een tweede verdieping en pseudo-mansarde, uitgebreid met een nieuwe veranda en achterbouw, en opgesplitst tot meergezinswoning.

Nummer 25

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning in zijn huidige vorm drie bouwlagen onder een pseudo-mansarde. Oorspronkelijk telde het gebouw slechts twee bouwlagen onder een mansardedak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met geblokte begane grond, rust op een plint uit blauwe hardsteen. Geleed door de puilijst en kordonvormende lekdrempels, legt de compositie de klemtoon op de middenas, gemarkeerd door een driehoekig fronton met cartouche en consoles en een palmetfries. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige en in de topgeleding getoogde muuropeningen, de bovenvensters in geriemde omlijsting, de eerste verdieping geaccentueerd door balustraden. Een houten kroonlijst op klossen en tandlijst boven een panelenfries, vormt de gevelbeëindiging. Het houten schrijnwerk van de inkomdeur en vensters is bewaard, evenals de keldertralies en gietijzeren voetschraper; de centrale dakkapel met klauwstukken en driehoekig fronton, en de flankerende oeils-de-boeuf zijn verdwenen.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal. Volgens de bouwplannen (1916), beslaat een eniflade van salon, eetkamer en veranda geflankeerd door de keuken de begane grond. Tweekamerwoningen met keuken op de bovenverdiepingen.

Nummer 27

Met een gevelbreedte van twee traveeën, omvat de rijwoning drie bouwlagen oorspronkelijk onder een zadeldak, dat vermoedelijk tijdens of na de Eerste Wereldoorlog werd vervangen door een pseudo-mansarde. De lijstgevel heeft een parement uit roomkleurige Silezische brikken in kruisverband, met gebruik van blauwe hardsteen voor de plint, en witte natuursteen voor de pui, waterlijsten, lekdrempels, speklagen, sluitstenen en consoles. Nadrukkelijk horizontaal geleed door waterlijsten, de sokkelvormende pui met schijnvoegen, legt de compositie de klemtoon op het zijrisaliet, gemarkeerd door de inrijpoort en consoles onder de kroonlijst. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van korfbogige muuropeningen op begane grond en eerste verdieping, de laatste met balustrade, diamantkopsleutel en doorgetrokken waterlijst, en rechthoekige muuropeningen met ijzeren latei op de tweede verdieping. Een klassiek hoofdgestel met houten kroonlijst op modillons vormt de gevelbeëindiging. Het houten schrijnwerk van de vensters en de smeedijzeren inrijpoort zijn bewaard.

De plattegrond beantwoordt aan de typologie van de bel-etagewoning, over de volledige breedte opgedeeld door de centraal ingeplante traphal die aansluit bij de doorrij. Volgens de bouwplannen biedt de begane grond ruimte aan een kantoor en wasplaats. Op de eerste verdieping bevinden zich een suite van twee salons aan de straatzijde, de eetkamer en keuken aan de tuinzijde. Vier slaapkamers en een badkamer nemen de tweede verdieping in.