Herenhuis in beaux-artsstijl naar een ontwerp door de architect Ernest Stordiau uit 1913, opgetrokken in 1914. Opdrachtgever was de advocaat en politicus Emmanuel Marie Joseph Leopold de Meester (Antwerpen, 1866-Ramsdonk, 1943), gehuwd met Marie-Thérèse Van Outryve d’Ydewalle (1875-1950). Hij zetelde tussen 1902 en 1925 gedurende meerdere legislaturen in de Kamer van Volksvertegenwoordigers, verkozen voor de Katholieke Partij in het arrondissement Antwerpen, en verkreeg in 1925 de adeltitel van baron. Voor zijn jongere broer, baron Henry de Meester de Ravestein, had Stordiau al in 1908 een hotel in verwante stijl opgericht, gelegen op de hoek van Sint-Jozefstraat en Korte Leemstraat.

Ernest Stordiau, die vooral naam maakte in de wijk Zurenborg, onderscheidde zich als beginnend architect vanaf midden jaren 1880 met woningen in een geheel eigen neo-Florentijnserenaissance-stijl, om rond de eeuwwisseling een vernieuwende rol te spelen binnen de Antwerpse art nouveau. Het hotel de Meester behoort tot het behoudende late werk van de architect, die zich in het decennium vóór de Eerste Wereldoorlog vooral liet inspireren door de Franse Lodewijk XIV-stijl en het classicisme, volgens L'Emulation: "Très distingué, personnel, sobre de détails." Uitermate sober van architectuur, is het hotel de Meester verwant met het hotel Charles van de Werve de Schilde uit 1911 in de Korte Leemstraat, en het eveneens in 1913 gebouwde hotel Max Elsen in de Peter Benoitstraat. Ook een late realisatie van de architect, het hotel Van Cutsem uit 1926 in de Lamorinièrestraat, vertoont dezelfde stijlkenmerken.

Met een gevelbreedte van vier traveeën, omvat de rijwoning vier bouwlagen onder een pseudo-mansarde. De sobere lijstgevel heeft een parement uit rood baksteenmetselwerk in kruisverband, met gebruik van witte natuursteen voor de pui, waterlijsten, vensteromlijstingen en lekdrempels, op een plint uit blauwe hardsteen. Nadrukkelijk horizontaal geleed door zware waterlijsten, met een sokkelvormende, geblokte pui, beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema. Dit laatste is opgebouwd uit registers van rechthoekige muuropeningen in de pui, en getoogde of rechthoekige bovenvensters in vlakke omlijsting, op de tweede en derde verdieping met lekdrempel. Een eenvoudige houten kroonlijst en een rij getoogde dakkapellen vormen de gevelbeëindiging. Oorspronkelijk werd het brede middenportaal geflankeerd door getraliede vensters, waarvan er later twee werden verlaagd tot deur. Van het oorspronkelijk houten schrijnwerk zijn enkel de vensters bewaard; smeedijzeren tralie en voetschraper.

De plattegrond beantwoordt volgens de bouwplannen aan de typologie van de bel-etagewoning, die is georganiseerd rond de centraal ingeplante traphal, bereikbaar vanuit de vestibule met trappenbordes. De lage begane grond met centrale doorrij, biedt ruimte aan de spreekkamer en de keuken. De ontvangstvertrekken nemen de bel-etage in, en de privé-vertrekken de hogere verdiepingen.