Burgerhuis in neoclassicistische stijl, volgens de bouwaanvraag uit 1889 opgetrokken door Louis Smets-Crispyn, in opdracht van de heer Busschots. Het gebouw behoort tot de latere realisaties van de aannemer, die in Antwerpen actief was van begin jaren 1860 tot begin jaren 1900. Tijdens verbouwingswerken naar een ontwerp door de architect Edward Van Not uit 1937, liet een latere eigenaar R. Boone de woning met een tweede verdieping verhogen.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvatte de rijwoning oorspronkelijk twee bouwlagen onder een zadeldak. De in 1937 toegevoegde derde bouwlaag is in de bestaande dakstructuur geïntegreerd. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met geblokte begane grond, rust op een geprofileerde plint uit blauwe hardsteen. Geleed door de puilijst en kordonvormende lekdrempels, legt de compositie de klemtoon op de middenas. Deze wordt op de eerste verdieping gemarkeerd door een driehoekig fronton en een balkon met balustrade en consoles. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige muuropeningen, de bovenvensters in geriemde omlijsting. Een klassiek hoofdgestel met houten kroonlijst op klossen vormt de gevelbeëindiging. Houten deur en smeedijzeren keldertralie uit 1937, vernieuwd vensterschrijnwerk, gietijzeren voetschraper.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal. Volgens de bouwplannen beslaat de gebruikelijke enfilade van salon, eetkamer en veranda met bovenlicht de begane grond, met de keuken annex pomphuis en wc in de achterbouw. De eerste verdieping omvat twee slaapkamers en een achterkamer. De verbouwingswerken uit 1937 betroffen behalve de toevoeging van een tweede verdieping met drie extra kamers, de aanpassing van de vestibule, en de installatie van een badkamer op de eerste verdieping.