Symmetrisch geheel van vier gekoppelde burgerhuizen in neoclassicistische stijl, gebouwd in opdracht van het Bestuur der Burgerlijke Godshuizen, naar een ontwerp door de architect Frans J.H. Bex uit 1874. Het vastgoedproject werd opgetrokken op het restant van de gronden die in 1859 waren aangekocht voor de bouw van het Gesticht Bogaerts-Torfs. Dit vandaag verdwenen, eerste moderne bejaardentehuis te Antwerpen, geopend in 1872, bevond zich op de aanpalende terreinen.

Het complex maakt deel uit van het latere oeuvre van Frans J.H. Bex, architect van het Bestuur der Burgerlijke Godshuizen. Over de bouwprojecten die hij in deze functie tot stand bracht is weinig bekend. Als privé-architect realiseerde hij met name tijdens de jaren 1850 enkele voorname neoclassicistische hotels, en voerde verbouwingen uit aan meerdere van de meest prestigieuze patriciërswoningen in de stad.

Met een gevelbreedte van elk drie traveeën, omvatten de volgens spiegelbeeldschema gekoppelde rijwoningen drie bouwlagen onder een zadeldak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met schijnvoegen op de begane grond, rust op een plint uit blauwe hardsteen. Geleed door de puilijst legt de compositie telkens de klemtoon op de middenas, die op de eerste verdieping wordt gemarkeerd door een balkon met voluutconsoles en ijzeren borstwering. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van getoogde muuropeningen, de gekoppelde deuren in vlakke, de vensters in geriemde omlijsting met oren en lekdrempel. Een klassiek hoofdgestel met houten kroon- en tandlijst vormt de gevelbeëindiging. Het houten schrijnwerk van inkomdeuren en vensters is vrijwel integraal bewaard, evenals de gietijzeren voetschrapers. De benedenvensters van het linker pand (nummer 62) zijn verbouwd tot winkelraam.

De plattegronden beantwoorden aan de klassieke typologie van het burgerhuis dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal.