Het meest noordelijk gelegen mijnkraterveldje op de Ieperboog van de 2de slag is heden een totaal vergeten plek. Van de oorspronkelijk 7 mijnkraters in het weiland, is er nu vermoedelijk nog één zichtbaar, omgeven door bomen. De ligging van mijnschachten en mijngangen in deze omgeving is onbekend. Het weiland is zeer geaccidenteerd en omvat ook een vroegere walgrachtsite, tijdens de oorlog Eitel Fritz farm of Mulden Gut genaamd (Oude Bellewaardestraat 1, Ieper).

Wanneer de mijnen precies tot ontploffing kwamen, is onduidelijk. In elk geval zijn de locaties van de kraters voor het eerst gemarkeerd op loopgravenkaarten van april en augustus 1917. De zeven kraters lagen allemaal op korte afstand vόόr het Duitse front, in niemandsland. Vermoedelijk gaat het om Duitse defensieve mijnen, die de Duitse troepen voor hun eigen linies tot ontploffing lieten komen, uit vrees voor Britse ondermijningsacties. Die vrees was zeker niet helemaal ongegrond, omdat amper een kilometer zuidelijker bij Bellewaardehoeve en het Hooge een hevige mijnenoorlog woedde.

Bovendien lag hier in het niemandsland een Duitse vooruitgeschoven post, door de Britten de Mound genoemd, die via sappen met de frontloopgraaf was verbonden, wat erop wijst dat de Duitsers de plaats in de gaten hielden. Die vooruitgeschoven post was de Britten een doorn in het oog. In februari 1917 ondernamen ze een raid tegen de Mound, die helemaal omgeven was met verschillende lijnen prikkeldraad en bereikbaar was vanuit de frontloopgraaf voor de Eitel Fritz farm of Mulden Gut. Een klein deel van de 107 man sterke aanvalsgroep bereikte even de Mound, maar moest terugtrekken door een gebrek aan munitie. De raid mislukte en maakte ongeveer 50 Britse slachtoffers.

Eén van de vermoedelijke kraters is nog zichtbaar in de weide. Hij heeft een doorsnede van ruim 15 meter en is omgeven door knotwilgen, waardoor zijn ligging goed zichtbaar is vanaf de straatkant (Zonnebeekseweg). Het grasland is deels omgeven door prikkeldraad met gerecupereerde "zwijnestaartjes" en met een meidoornhaag. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden de zwijnestaartjes door de troepen gebruikt om prikkeldraad in de bodem te verankeren. Dit model kon men met een draaiende beweging in stilte in de grond "vijzen", in plaats van het te heien. Zwijnestaartjes werden massaal gebruikt in de frontzone, voor de aanleg van opeenvolgende lijnen prikkeldraad die vaak mogelijk te overschrijden waren.