Ter hoogte van het gehucht Kwinten leidt op de hoofdweg naar Ulvend een weg oostwaarts het plateau op. Het eerste deel van de weg, hier ook gekend als 'Waterwegske', is half verhard en zeer nat ten gevolge van de talrijke bronnen die hier ontspringen zoals de gecapteerde Kolebron waarvan het water dwars over de weg stroomt. Het bronwater 'dweilt' hier de vloer van de weg. Deze bronnen zijn hier ontstaan ten gevolge van de insnijding van de holle weg, op plaatsen waar de afsluitende leem door erosie is weggespoeld. De vochtige weg snijdt zich dieper in en loopt als watervoerende holle weg tussen bermen met hakhout van es en hazelaar, boskers en populier. Hoger op het plateau is de weg minder geërodeerd en slingert als onverharde wegel tussen weilanden met meidoornhagen en opgaande es. Hier biedt de weg open zichten op Sint-Martens-Voeren en de parochiekerk en komt uiteindelijk ter hoogte van een boomkapel weer uit bij de weg naar Ulvend. Op historische kaarten wordt deze weg weergegeven als hoofdweg van Sint-Martens-Voeren naar Ulvend. Mogelijk werd deze weg uiteindelijk opgegeven omwille van de moeilijke begaanbaarheid en natte context.