Burgerhuis in neoclassicistische stijl, volgens de bouwaanvraag uit 1884 gebouwd in opdracht van Henri Verbinnen. Uit het bouwdossier vallen ontwerper noch aannemer af te leiden. De woning is een representatief voorbeeld van de oorspronkelijke neoclassicistische bebouwing in deze wijk, die grotendeels uit de jaren 1880 en 1890 dateert.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning een souterrain en drie bouwlagen onder een zadeldak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met schijnvoegen op de begane grond, rust op een geprofileerde plint uit blauwe hardsteen. Nadrukkelijk horizontaal geleed door waterlijsten en kordonvormende lekdrempels, legt de compositie de klemtoon op het geblokte middenrisaliet. Dit laatste wordt in de bovenbouw gemarkeerd door sluitstenen en balkons op consoles, op de eerste verdieping met doorgetrokken balustrade en op de tweede met een palmettenfries in de borstwering. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige muuropeningen, de bovenvensters in geriemde omlijsting, op de eerste verdieping met oren. Een klassiek hoofdgestel met gekorniste houten kroonlijst op klossen, tandlijst en consoles in het risaliet, vormt de gevelbeëindiging. Bewaarde houten inkomdeur, smeedijzeren souterraintralies en gietijzeren voetschraper.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis, dat wordt ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal.