Woning in brutalistische stijl, opgetrokken in 1966 voor de familie J. Tordeur, naar ontwerp van Ludwig Van Wilder en kadastraal geregistreerd in 1967. Deze ingenieur-architect, een pionier in het ontwikkelen van computertekenprogramma's aan de Technische Universiteit Delft, was ook gespecialiseerd in houtskeletbouw. Volgens de eigenaar beschouwde Van Wilder de woning Tordeur als een modeltoepassing van het glooiende dak en kwam hij regelmatig met studenten naar het gebouw kijken.

De vrijstaande bungalow in een omgevende tuin telt één bouwlaag onder een overstekend, speels golvend dak van natuurleien dat zowel de buitenarchitectuur als het interieur van de woning bepaalt. De architect inspireerde zich bij het ontwerp van het dak op het omgevende glooiende landschap. De gevels werden opgetrokken uit licht roze gekleurde gevelsteen (nu witgeschilderd), en zijn maximaal beglaasd naar het landschap. De achterzijde waar zich de nachtvertrekken bevinden is eerder gesloten. In contrast met de golvingen van het dak wordt de horizontaliteit benadrukt door de betonnen goten uit gewassen grint die de gevels opdelen. Het overstekende dak fungeert tevens als luifel ten opzichte van de dieper geplaatste vensterpartijen. Via ijzeren kettingen wordt het regenwater van de betonnen goten naar een vergaarbak geleid, die als waterpartij fungeert over de volledige breedte van de zuidgevel.

De terugwijkende inkom van de villa bevindt zich in de westelijke zijgevel. Omheen de inkomhal liggen de nachtruimten (twee slaapkamers en een badkamer) ten noorden, de keuken ten westen, en de dagvertrekken (zit- en eetplaats met inpandig terras) ten zuiden. De woning is volledig onderkelderd. Het sober vormgegeven doch authentiek bewaarde interieur kenmerkt zich door het gebruik van zichtbare bouwmaterialen als witgeschilderde baksteen voor de muren, witte marmeren vloeren en plafonds in rood Noors Grenen die de golving van het dak volgen.