Villa in eclectische stijl, die in kern minstens opklimt tot de tweede helft van de 19de-eeuw, en deel uitmaakte van de vroegere landhuizen in het Leikwartier. Het pand werd tot zijn huidige vorm verbouwd in opdracht van luitenant-kolonel van de genie L. Buys, naar een ontwerp door de architect Gustave Wardenier uit 1906. Deze werken omvatten de uitbreiding en verhoging van het bestaande gebouw, de oprichting van een vandaag verdwenen tuinmuur met smeedijzeren hek en poort zijde Oudekerkstraat, en de bouw van een koetshuis aan de datzelfde jaar geopende Juliaan Dillensstraat (nummer 7, verbouwd). Aannemer Aimé Hesbain stond in voor de uitvoering.

Het landhuis is gelegen te midden van restanten van de vroeger beboomde tuin, vandaag heraangelegd tot parkeerterrein. Opgetrokken op een rechthoekige plattegrond, drie bij twee traveeën breed, bestond het volume oorspronkelijk uit een souterrain, een bel-etage en een bovenverdieping. De werken van 1906 breidden de voorzijde over de volledige breedte uit met een wintertuin. Aan de achterzijde werd een vleugel van twee bouwlagen toegevoegd, met een eetkamer op de bel-etage. Tegen de zijgevel kwam een trappenbordes voor het nieuwe inkomportaal, geflankeerd door tegelpanelen. Het oorspronkelijke volume werd ook verhoogd met een tweede verdieping onder plat dak, en de gevels kregen een nieuw parement uit tweekleurig baksteenmetselwerk. Lijstgevels uit rood baksteenmetselwerk in kruisverband, geaccentueerd door roomkleurige baksteen voor de vensteromlijstingen, de fries met ruitmotief en het rasterpatroon van de topgeleding, dat als een imitatie van stijl- en regelwerk bedoeld lijkt. Registers van rechthoekige muuropeningen in geblokte omlijsting op de begane grond, rondboogopeningen en een Serliana in de middenas op de toegevoegde tweede verdieping. De wintertuin onderscheidt zich door gietijzeren colonnetten, een balustrade en een klassiek hoofdgestel; de onderbouw is verbouwd tot garages. Het door monumentale tegelpanelen geflankeerde inkomportaal met trappenbordes, wordt beschermd door een luifel uit ijzer en glas. Gevat tussen gegroefde pilasters, verbeelden de art-nouveau-tegelpanelen wellicht allegorieën van Vrede of Voorspoed en Oorlog. Het linker paneel stelt een vrouwenfiguur voor met palmtak, gelauwerde standaard, attributen van kunsten en wetenschappen onder een stralende ster, het rechter een Romeinse veldheer mogelijk Julius Caesar in wapenrusting vóór een brandende stad. Een houten kroonlijst op klossen, tandlijst en consoles, waartussen groene tegelpanelen met dambordpatroon in een loverrand, vormt de gevelbeëindiging. Het houten schrijnwerk van de inkomdeur en een deel van de vensters is bewaard.

Het interieur is volledig ontmanteld, met uitzondering van een rondboogarcade op zuilen van de vestibule en de centraal ingeplante traphal; resten van de oude dakspant op de derde verdieping.