Burgerhuis in neoclassicistische stijl naar een ontwerp door de architect François Durlet uit 1890. Opdrachtgever was Elie Lovedale Marshall (°Knottingley, 1841), een scheepsmakelaar uit Yorkshire, die in 1865 met zijn echtgenote Sarah Anne Tupman (°Knottingley, 1844) vanuit Goole emigreerde naar Antwerpen, waar in 1871 hun enige zoon Benjamin geboren werd. Het gezin dat ook drie dochter telde geboren in 1866, 1876 en 1879, verbleef later in de jaren 1870 in Vlissingen, en vestigde zich in 1884 vanuit Croydon (Londen) opnieuw in Antwerpen.

François Durlet tekende in 1891 nog voor een vandaag verdwenen tuinmuur met smeedijzeren poort ter afsluiting van het aanpalende perceel (nummer 22), en in 1892 voor het nog bestaande koetshuis met paardenstal achteraan op dit perceel. De architect was in deze periode gedomicilieerd op het adres Schulstraat 2, één van de symmetrische hoekhuizen met de van Schoonbekestraat. Marshall engageerde Durlet in 1900 nog voor een tweede hotel van een gelijkaardig type verderop in de Schulstraat (nummer 30), dat zich onderscheidt door een parement uit Silezische brikken, maar minder gaaf bewaard is. Het hotel Marshall behoort tot het vroege oeuvre van de François Durlet, die actief was van begin jaren 1880 tot omstreeks 1910. Het ontwerp is representatief voor het conventionele karakter van zijn oeuvre, dat vooral uit burgerhuizen bestaat in neoclassicistische of sobere eclectische stijl.

Met een gevelbreedte van drie traveeën omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een mansardedak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met geblokte begane grond, rust op een bewerkte plint uit blauwe hardsteen. Nadrukkelijk horizontaal geleed door waterlijsten en kordonvormende lekdrempels, legt de compositie de klemtoon op het geblokte middenrisaliet. Dit laatste wordt op de eerste verdieping gemarkeerd door een gebroken, gebogen fronton en een balkon met balustrade, beide op consoles. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige deur- en vensteropeningen, de laatste in geriemde omlijsting met onderdorpel, en sluitsteen in het risaliet. Een klassiek hoofdgestel met houten kroonlijst (vernieuwd) en tandlijst op consoles vormt de gevelbeëindiging; centrale houten dakkapel met driehoekig fronton tussen oeils-de-boeuf. Het houten schrijnwerk van de inkomdeur en vensters is bewaard, evenals de smeedijzeren keldertralies en gietijzeren voetschraper.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal. Een enfilade van salon, eetkamer en een polygonale veranda met bovenlicht beslaat de begane grond. Het klassiek geïnspireerde interieur van de inkom- en traphal met ijzeren trapleuning, het salon en de eetkamer is integraal bewaard, gekenmerkt door een rijk stucdecor, marmeren schouwen en een polychrome beschildering. Merkwaardige veranda met een ovaal bovenlicht in art nouveau, gekenmerkt door een wandbeschildering in zweepslagstijl, pilasters en een zoldering opgedeeld in casementen en polychroom beschilderd met een floraal decor. Volledig betegelde keuken in art nouveau.

Nummers 24 en 26. Enkelhuizen met bepleisterde en beschilderde lijstgevel, uit het vierde kwart van de 19de eeuw tot het eerste kwart van de 20ste eeuw. Nummer 24 naar ontwerp van F. Durlet, van 1890, met plastisch uitgewerkt neoclassicistisch decor van schijnbossage en -voegen, middenrisaliet met balkon op bewerkte voluutconsoles, omlijst deurvenster onder gebroken segmentbogig fronton, zware kordons en kroonlijst onder later toegevoegd pseudo-mansardedak; nummer 26 in neo-Lodewijk XVI van circa 1905 met centrale erker en balkon, stucguirlandes en -medaillons, geriemde vensteromlijstingen met festoenen en sleutel en strakke gevelafsluiting op gegroefde consoles.