De Langedreef is een van de belangrijkste noord-zuid-gerichte assen die het Beverhoutsveld doorsnijden. Deze kaarsrechte dreef heeft een aanzet met kasseien maar is grotendeels half verhard met een grindlaag. De dreef leidt tussen weilanden en akkers en geeft open zichten op de omgeving die gedomineerd wordt door uitgestrekte landbouwpercelen afgewisseld met enkele geïsoleerde boerderijen en meerdere bomenrijen. De Langedreef zelf is langs weerszijden beplant met een rij opgaande populieren, met deels jonge inboeten van Canadapopulier. Voorbij het kruispunt met de Beekstraat wordt de dreef gekenmerkt door een jonge wegbeplanting van geschrankte opgaande eiken, aangeplant als Geboortebos in 2003. Het einde van de half verharde dreef is deels versterkt met kasseien en opnieuw langs weerszijden beplant met populier. Deze dreef werd aangelegd na de in cultuur name van het Beverhoutsveld, de uitgestrekte heide die nog te zien is op de Kabinetskaart van de Ferraris. Tijdens deze ontginningsperiode in de 19de eeuw werd een netwerk van loodrechte dreven aangelegd om de nieuw ingerichte akkers en weilanden te ontsluiten zoals te zien is op de latere historische kaarten. Vanaf 1863 werden in opdracht van het provinciebestuur in het Beverhoutsveld talrijke dreven en paden aangelegd met beplantingen langs de hoofddreven. Er werd ook een grachtennetwerk gegraven voor een betere ontwatering van het gebied. Deze systematische percelering met de inbreng van lineaire beplantingen langs dreven, paden en grote perceelsblokken heeft geleid tot een meer gesloten landschapsbeeld, in tegenstelling tot het eertijds volledig open meersengebied. De Langedreef was een van de centrale ontginningsassen in het veldgebied.